Stichtelijke gezangen, in verscheidene gelegenheden gedicht, en met aanmerkingen, tot verstand van eenige stukken uit de H. Schrift, verrijkt. Deel 3

[p. 105]

Dankzegging over de vereende bondzegelen;
Op het genieten van 't Heilige Avondmaal, en 't prediken over den H. Doop.

Op eene nieuwgemaakte zangwyze.

I.

Ik heb de rust in JESUS bloed gevonden.

Nu demp en smoor ik all mijn zonden,

In deeze zee van zijn gerechtigheid.

Die afgrond is de grond, waar op mijn ziele pleit.

Verbond des Doops, o bron van 't leven!

'k Was nog een kind, toen mij de zorg

Der ouders, vroeg aan JESUS heeft gegeeven:

Nu kies ik zelf, mijn' JESUS tot mijn' borg.

II.

O kostlijk bloed, o zuiverende plassen!

Hier word ik hagelwit gewasschen;

Hier spoel ik af, der zonden schuld en smet:

Hier wordt mijn vuile ziel, in 't bloed des Lams genet.

Mijn JESUS, ('k mag U tans zoo noemen)

Toen Gij tot mij in 't harte kwaamt,

Waar bleef de schuld? Waar bleef tog al't verdoemen?

Mijn GOEL, 'k sta om al Uw min beschaamd.

[p. 106]

 

III.

 

Ik kon voorheen, Uw liefde niet gelooven;

 

Ik dorst U van uw eer berooven,

 

Mijn arme ziel van vreê en stille rust:

 

Nu wordtge, O Zoon van Godt, ten zoen voor mij gekust.

 

Gij hebt (hier moet ik ned'rig buigen!)

 

Door water, bloed, en Geest gestreên:^*

 

't Geen Vader, Woord, en Geest om hoog getuigen;^†

 

Tuigt water, bloed, en Geest ook hier beneên.^§

* Door water, bloed, en Geest gestreên] Ik denk, dat men ῎Ερχεϑϣ δἰ ὓδατ ἅιματ 1 Joh. V: 6. waar op ik het oog heb, eenen zin moet geeven, die de uitdrukking ἔρχεϑϣ δια πυρὸϛ, διὰ πυρὸϛ δορὸϛ, bij Grieksche schrijveren heeft. Ze zegt zoo veel als: Grassari igne, grassari igne & ferro. ‘Te vuur en te zwaard koomen; Met vuur en staal strijden’. Dus zegt Aeschylus Prometh. v. 121 Θεοῖϛ δἰ ἀπεχϑείαϛ ἐλϑόντα Tegen de Goden door vijandschap [of haat] koomende d.i. strijdende. Conf. Abresch. Anim. ad Aeschyl. Cap. III. p. 15-14. Zoo is 't ook hier Deeze is het die gekomen is, of gestreeden heeft, door water en bloed. Door 't Water namelijk, toen Hij GEDOOPT is, en onmiddelijk daarna tegen den Duivel gestreden heeft; door 't Bloed toen Hij gestorven is, en het AVONDMAAL ten gedenkteeken van dien strijd, en overwinning heeft ingesteld. Dat de Apostel hier van strijden, en overwinnen spreekt, en den Zaligmaker als den grooten Held voorstelt, wien wij behooren na te streeven, blijkt uit het voorg. 4, en 5de v. JESUS, voegt hij er bij, is de CHRISTUS, niet in 't Water des Doops alleen, gelijk de Gaostieken zeiden, maar in 't Water des Doops en in 't Bloed van zijn lijden. En de Geest uitgestort op den I^sten Pinksterdag, is het die getuigt, dat de Geest bij Zijn Doop neêrgedaald, de waarheid is.

† 't Geen Vader, Woord, en Geest getuigen] Bij 's Heilands Doop. Matt. III: 13 17, Mark. I: 9-12, Luk. III: 21, 22.

§ Tuigt water, bloed; en Geest ook hier beneên.] Te weeten, het Water in den Doop, 't Bloed van 's Heilands lijden, waar van we gedachtenis vieren in 't H. Avondmaal, en de Geest uitgestort op den Isten Pinksterdag, die in de harten van Gods volk woont. Deeze alle getuigen, dat Christus de groote verwinnaar is; en brengen de zielen Εἰϛ τὸ ἓν, Tot dat eene zalige wezen.

[p. 107]

 

IV.

 

Uw Bondmaal, moet ten tweeden zegel strekken.

 

Ik voel, ik voel 't geloof verwekken:

 

O beker rijk met Godlijk bloed gevuld,

 

Gij zijt het, die 't gemoed, dat dorst, nu laaven zult.

 

'k Wil JESUS voor zijn goedheid prijzen.

 

Ik dank de Liefde, die gekruist,

 

Den beker vult, en mij den weg wil wijzen;

 

Ja in mijn hart met al heur heil verhuist.

 

V.

 

Dit hemelsbrood zal mij steeds leven schenken:

 

Geen nood, geen dood kan 't harte krenken.

 

'k Leef door 't geloof in Gods gezalfden Zoon.

 

't Hart leeft toch waar het lieft. God is mijn schild en loon.

 

Kan dit het dwaas vernuft niet vatten;

 

En schat de waereld het gering:

 

Ik vind in dit geringe all' mijne schatten.

 

O zalige gemeenschapsoeffening.

 

VI.

 

O Liefde, waar ik end noch paalen vinde!

 

Mijn tweede zelf, mijn zielsbeminde!

 

Mijn broeder die mij in benaauwdheid kent!

 

Ik heb, Gij weet het, mij geheel aan U gewent.

 

Gij zult, Gij moet de mijne weezen;

 

Gij zijt, Gij blijft mijn eigendom.

 

'k Wil de Uwe zijn, 'k wil vol van liefde U vreezen:

 

'k Weet, zulk een ziel, is bij U wellekom.