Stichtelijke gezangen, op de beste Italiaansche, en eenige in dien smaak nieuwgemaakte zangwyzen; by verscheidene gelegenheden gedicht. Deel 1
(1762)–Rutger Schutte–
Auteursrechtvrij
[pagina 115]
| |
De trouwe van den bruidegom, en herder der ziel.Zangw: Waar of myn Goël is?I.
Waar is myn Bruidegom?
Waar is zyn trouw en waarheid?
Waar is dat licht, wiens klaarheid,
Dit hart was wellekom?
Waar is myn Bruidegom?
Waar is de teed're liefde,
Die Hem den boezem griefde?
Waar is het eeuwig woord,
In 't hart van my gehoord?
Waar de onverslenschte schoonheid?
Verveelt ze ook door gewoonheid?
Neen! 'k zwerf al doolend om!
Waar is myn Bruidegom?
II.
Waar is nu JESUS min?
Waar zyn die duivenoogen?
Waar 't goddelyk vermogen,
't Geen my schonk JESUS zin?
Waar is nu JESUS min?
| |
[pagina 116]
| |
Waar is dat lieflyk wekken?
Waar is dat vrieadlyk trekken?
Waar is die zachte tong,
Die 't staalen harte dwong?
Waar zyn zyn liefdekoolen?
Waar ligt zyn min verhoolen?
Waar blykt zyn leven in?
Waar is nu JESUS min?
III.
Zyt Gy de Goël niet,
Die my door bloed woudt koopen,
Op wien ik staâg mogt hoopen,
In knellend zielsverdriet?
Zyt Gy de Goël niet?
Mogt ik U niet omarmen?
Wou 't gadeloos ontfarmen,
Niet op my nederzien?
Myn ziel geen hulpe biên?
Zyn 't niet uw liefdezeelen,
Uw banden die my streelen,
Waar door 'k my zelv' verliet?
Zyt Gy de Goël niet?
| |
[pagina 117]
| |
IV.
O ja Gy mint myn ziel!
Gy zyt myn Naastbestaande,
Die my den heilweg baande,
Aan wien dit oog beviel.
O ja Gy mint myn ziel!
Dit hart kon U bekooren,
Gy hebt my toegezwooren,
Uw leiding hier beneên,
Vol goedertierenheên.
Gy zyt myn Man, myn Maker;
Myn hoeder, myn bewaker;
De stuurman van dees kiel.
O ja Gy mint myn ziel!
V.
'k Heb my aan U verpand.
Ik moest U trouwe zweeren,
Uw' grooten Bondnaam eeren,
Ik gaf U hart en hand.
'k Heb my aan U verpand.
'k Wil nooit Uw trouw verdenken,
Gy woudt my 't Bruidskleed schenken,
Op Golgotha bereid,
Van Uw gerechtigheid.
| |
[pagina 118]
| |
Gy woudt myn ziel bekleeden,
Met uw geregtigheden:
Die stof, en kleur, houdt stand.
'k Heb my aan U verpand.
VI.
Wie kent het doodlyk kwaadGa naar voetnoot*?
't Arglistig hart vol kuilen,
Verbreekt Gods vaste zuilen,
Kiest wind ten toeverlaat.
Wie kent het doodlyk kwaad?
Het zielvermoordend Eigen,
Kon 't hart tot zonde neigen,
Wanneer ik wierd bestreên,
Door snô begeerlykheên.
O strikken van den Satan!
Hoe lonkt de Leviathan,
Daar my het hart verlaat!
Wie kent het doodlyk kwaad?
VII.
Nog steun ik op Uw trouw,
Aan my met duuren eede
Gestaafd. Uw liefde, en vrede,
Weet van geen naberouw.
Nog steun ik op Uw trouw.
Ik zie Uw liefdepanden,
Dees wonden, in uw handenGa naar voetnoot†,
| |
[pagina 119]
| |
Geklonken aan het kruis,
Den zuil van 't Godlyk Huis.
Werd niet Uw God, myn Vader;
Myn redder, en myn rader;
Die my beschermen zou?
Nog steun ik op Uw trouw.
VIII.
O Goddelyk bevel:
‘Myn zwaerd gy moet ontwaaken!Ga naar voetnoot*
‘Dit zal myn' Herder raaken,
‘Myn' Man en Metgezel.
O Goddelyk bevel!
Gy antwoordt ‘Sla dien Herder!
Myn schaapen zwerft niet verder:
Verstrooid, benaauwd, gepraamd;
Haast wordtge weêr verzaamd.
Myn hand, die 't moet volenden,
Zal zig tot kleinen wenden.
'k Ga voor, komt volgtme wel’.
O Goddelyk bevel!
IX.
Gy zult myn Herder zyn;
Die uit het graf gereezen,
| |
[pagina 120]
| |
Myn dwaalzucht wilt geneezen,
Waar aan ik deerlyk kwyn.
Gy zult myn Herder zyn.
Ga voor, ik dwaal niet verder;
'k Volg U, o Zielenherder;
Die 't Volk, dat Gy geleidt,
In lelybeemden weidt.
'k Zal nooit Uw trouw vergeeten;
Die in de slangebeeten,
Uw olie giet en wyn.
Gy zult myn Herder zyn.
X.
Gy zyt myn Bruidegom;
'k Geloof Uw trouw en waarheid:
O Godlyk licht, o klaarheid,
O Gloed wees wellekom.
Gy zyt myn Bruidegom.
Ik voel de teed're liefde,
Die U den boezem griefde.
En steun op 't eeuwig woord,
Tweemaal van my gehoord.Ga naar voetnoot*
Dees onverslenschte schoonheid,
Verveelt niet door gewoonheid.
Och zworf ik nooit weêr om!
Gy zyt myn Bruidegom.
|