Stichtelijke gezangen, op de beste Italiaansche, en eenige in dien smaak nieuwgemaakte zangwyzen; by verscheidene gelegenheden gedicht. Deel 1

[p. 45]

Lentezang.

Zangw.: Wie sleet heuchelyker dagen:
Of: Somb're schaduw, stille lommer.
Zie bladz. 42.

I.

Barre winter, die de boomen,

Bloemgewas, en lagchend groen,

Meiren, poelen, beeken, stroomen,

Teist'ren dorst met scherpe roên:

't Lentsaizoen doet bly herleeven,

't Bleeke en styve stroomgeweld;

Dor priëel, en doodsche dreeven;

Bosch, en dal, en duin, en veld.

II.

Niets kan dezen vuurgloed dooven,

Die doortintelt wat 'er leeft.

'k Voel de lentezon reeds stooven,

't Bloed dat ons in de ad'ren zweeft.

't Aardryk wordt door milden regen,

Tans van gras, en kruid bevrugt:

't Bloemperk vol van duizend wegen;

Ademt enk'le roozelugt.

[p. 46]

 

III.

 

Zoo moest ook myn ziel ontdooien

 

Door den gloed der waare Zon;

 

't Leevend groen, den zoom voltooien,

 

Van de milde levensbron.

 

Zoo moest zig myn grond ontsluiten;

 

Bloem, en vrugten, blanke deugd,

 

En geloof, in 't hart ontspruiten,

 

Dat Gods liefdevuur verheugt.

 

IV.

 

Maar myn winter kan 't verdooven:

 

't Blyft van binnen koud en guur.

 

'k Voel geen regenvloed van boven,

 

Geene koest'ring van Gods vuur.

 

'k Mag dan zelf myn oordeel vellen,

 

En den akker daar 't aan schort,

 

's Hemels bliksemvuur voorspellen,

 

Dat Gods wraak op Siddim stort.

 

V.

 

Neen! wat zou 't voorspellen baaten

 

Aan een' akker, die ten roof,

 

Door 't voorspellen wordt gelaaten,

 

Van 't verwoestend ongeloof.

 

'k Zal tot JESUS liever zugten,

 

Dat Hy zelf den grond verbreek',

 

En vroegrype zomervrugten,

 

In myn dorre ziele kweek'.

[p. 47]

 

VI.

 

O aanbiddelyke straalen,

 

Zieldoorschitterende gloed

 

Van myn Lentezon, komt daalen

 

In 't bevroozene gemoed.

 

Kom o milde Voorjaarsregen,

 

Kom gy Zuide- en Noordewind,

 

Koestert, zuivert, geeft uw' zegen;

 

Dat men rype vrugten vind'.