Stichtelijke gezangen, op de beste Italiaansche, en eenige in dien smaak nieuwgemaakte zangwyzen; by verscheidene gelegenheden gedicht. Deel 1

[p. 42]

De ziel in 't eenzaame.

Zangw: Solitario bosco ombroso. Canz. IX.

I.

Somb're schaduw stille lommer,

Ik ontschuil de middagzon,

Diep belaaden, vol van kommer,

By het ruischen van dees bron.

't Kwynend hart wil zig verkwikken,

Daar het zyne klagten stort:

't Zoekt in treurige oogenblikken,

Rust daar 't fel geslingerd wordt.

II.

Ruischt niet bladerryke boomen,

Schom'lend lover, donk're laan;

Vloeit nu zagter zilv're stroomen:

Hoort myn ted're zugten aan,

Hoort myn kermen, schreien, klaagen.

'k Mis myn Goël, die my mint;

Goël die 'k om hulp mogt vraagen,

Daar myn hart, zyn ruste vindt.

[p. 43]

 

III.

 

'k Roep in bosch, en beemd, en duinen:

 

Goël schenk myn ziel genâ!

 

Holle rotsen, steile kruinen,

 

Roepen Goël, waar ik ga.

 

Zagt! Ik zie Hem ginder wagten!

 

Schoonste Goël, ai gedoog....

 

Neen! Hy hoort niet naar myn klagten,

 

Hy ontvlugt dit schreiend oog!

 

IV.

 

Liefste Goël, licht, en leven,

 

Van dit kwynende gemoed:

 

Waarom zouden deze dreeven,

 

Deze bosschen, die den gloed

 

Van Uw liefde mogten tuigen;

 

Nu getuigen van Uw haat?

 

Neen! 't gemoed kondt Ge eertyds buigen:

 

Goël was myn toeverlaat!

 

V.

 

'k Heb het wel, 't is waar, bedorven,

 

Geen verlooch'ning regt geleerd;

 

'k Raakte aan alles niet verstorven,

 

Nog van 't ydele afgekeerd.

 

Neen! ik voel myn hart verstrooien,

 

En de koude der natuur.

 

Zon der ziel, gy kunt me ontdooien;

 

't Licht verzaam'len door uw vuur!

[p. 44]

 

VI.

 

'k Zie ik zie myn' Goël weder;

 

'k Zie dat Godlyk aangezigt.

 

Goël zelf omhelst my teder;

 

'k Voel zyn' gloed en zalig licht.

 

Goël heb ik hier gevonden;

 

Goël heeft myn ziel gekust;

 

Goël zuivert my van zonden;

 

Goël schenkt de waare rust.

 

VII.

 

Somb're schaduw, stille lommer,

 

Schuilplaats voor de middagzon;

 

Nu ontvlugt ik al myn kommer,

 

By het ruischen van dees bron.

 

Goël wil dit hart verkwikken,

 

Dat voor Hem zyn klagten stort;

 

Zalig zyn deze oogenblikken,

 

Nu 't geheel het zyne wordt.