Stichtelijke gezangen, op de beste Italiaansche, en eenige in dien smaak nieuwgemaakte zangwyzen; by verscheidene gelegenheden gedicht. Deel 1

[p. 26]

Uitbreiding van den XLII en XLIII Psalm.
Zang voor 's Heilands komst;

Van een Gelovigen zwervende in de woestyne, en begeerig om voor Gods aangezigt te verschynen, op een tegenheeldig Horeb, en daar het water te genieten, uit de waare rots des heils vloeiende.

Psalm XLII:2-6.
Zangwyze: D'un visetto Lusinghier. Canz. VII.

I.

Albeschouwend Hemeloog,

Kon myn zielesmert u raaken;

Toen ik onder 't juk my boog;

Gun dat ik myn zwerven toon.

Zomerhitte doet my blaaken;
'k Vind geen lommer, 'k zie geen daken,
Och! kon ik al 't woelen staaken;

Horebs rots, is in Gods Zoon.

II.

Naar U hygt myn ziel in my,

Als een hert naar frisse stroomen.

Zie, o God dees woesteny:

Daar het bitt're Mara vloeit;

[p. 27]

 

Daar ons 't Manna wordt ontnoomen;

 

Daar Amalekieten koomen,

 

Wier geweld niet is te toomen;

 

Daar geen regen ons besproeit.

 

III.

 

't Is myn ziel, die dorstend kleeft,

 

Nooit gedrenkt met hemelwynen,

 

Aan den God, die eeuwig leeft.

 

Wanneer komt het zalig lot,

 

Dat ik mag voor God verschynen?

 

Traanen voeden my in 't kwynen.

 

Zou dan al myn hoop verdwynen;

 

Daar men vraagt, waar is uw God?

 

IV.

 

Ja ik denk daar aan, en pleng

 

Traanenvloeden met gebeden.

 

'k Zal (och! dat het God geheng,)

 

Eerlang in de Feesthut staan,^*

 

Met hun naar het Godshuis treeden:

 

Daar een schaar der vroomste leden

 

Van Gods volk, met blyde schreden,

 

Reijend zal ten feeste gaan.

* In de Feesthut. De onzen hebben onder de schaare: doch verscheidene oude overzetters in de hutte, welke ik volge. De Dichter schynt hier te zinspeelen, op het eerste Loofhuttenfeest by Sinai gevierd, en 't Godshuis daar opgerigt. Want dus luiden de woorden naar het oorsprongkelyke: Ik zal daar aan gedenken, en myn ziel in my uitstorten; om dat ik zal heen gaan, in de hutte, met hun zal treeden, tot Gods huis toe: Met eene stemme van vreugdegezang en lof, [zal 'er] de feesthoudende menigte zyn.

[p. 28]

 

V.

 

 

 

Ai, wat buigtge U neêr, myn ziel?

 

Wat zou uwe ruste rooven?

 

Zwyg, o draaikolk, ruischend wiel,

 

Ongeloovig zondig hart;

 

Nog zal ik Gods goedheid looven:

 

't Heil zyns aanzigts gaat te booven,

 

Al wat aardsche vreugd kan stooven.

 

Ik ben uit Uw' strik ontward.