Stichtelijke gezangen, op de beste Italiaansche, en eenige in dien smaak nieuwgemaakte zangwyzen; by verscheidene gelegenheden gedicht. Deel 1

[p. XXXVII]

Op de Stichtelyke gezangen, van den weleerwaardigen en zeer geleerden heere Rutger Schutte,
Getrouw Leeraar in de Gemeente van Jesus Christus te Amsteldam.

Ephezen 5:19.

Wie voert myn' geest vol vuur aan 't scheepryk Y?
Wie wekt my op, en zet my kragten by?
Och! kon myn zugt door 't dak der starren dringen!

Het zwak gestel is thans zeer onbekwaam.

Ik waag het toch in 's Heeren grooten Naam,

Om op myn harp eenvoudig iets te zingen.

'T is Schutte mild bestraald met pinkstervuur,
Die moediglyk op Sions hoogen muur
De kruisvaan plant, Messias zegeteken;

Wyst aan de schaar het nauwe levenspad,

En de enge poort naar Salems vredestad;

Die 't hart verrukt door zyn beminlyk preeken.

[p. XXXVIII]

 

't Is Schutte, die dees zielen lekkerny,

 

Uit 't woord gehaald, ons schenkt in poëzy;

 

Den aandagt wekt door zyn godvrugte zangen;

 

En maalt ons door zyn keurlyk kunstpinseel,

 

Dit stichtlyk werk, dit schoone dichttafreel,

 

Om aan den muur van Neêrlands kerk te hangen.

 

 

 

Hoe lieflyk is 't als hy van Jesus deunt,

 

Op wien de Bruid als op haar' liefsten leunt!

 

Hy schetst zyn oog vol van mêedogenheden,

 

Waar meê die Vorst zyn Sulammith belonkt,

 

Haar hart en ziel in wedermin ontvonkt,

 

Zoo dat zy wenscht haar' Bruigom na te treeden.

 

 

 

Hy maalt de trouw van Goël voor zyn Bruid,

 

Die 't echtverbond met Haar voor eeuwig sluit.

 

O! Diepte van genade niet te peilen!

 

Een berg of klip mag wank'len op zyn' grond;

 

Maar nimmermeer het zalig vreêverbond,

 

Wie kan, wie zal die zee hier overzeilen?

 

 

 

Sta stil myn pen, zou ik in 't voorportaal

 

Afschetsen, 't geen men in de binnenzaal

 

Van dit gestigt ontmoet? Waar zou 'k beginnen?

 

Kom, Sions kroost, zing op een' hoogen toon,

 

Ter eere van uw' Heer Gods grooten Zoon,

 

Uw stemme klink tot aan des Hemels tinnen.

 

 

[p. XXXIX]

 

De kunst wenscht met de godvrugt, dat m'eerlang

 

In Salems hut opheffe Davids zang,

 

Vernieuwd, herkleed in keur van poëzye,

 

Die zuiver volgt de mening van den Geest,

 

Dat ieder die de psalmen zingt, of leest,

 

Hier over zig van harte regt verblye.

 

 

 

O Schutte, ik durf thans nauwelyks bestaan

 

U dit gering gedicht te bieden aan;

 

Myn doffe lier slaat geen verheeven toonen;

 

'T is niet naar konst, noch naar den eisch gericht:

 

Ik treê er meê schoorvoetend in het licht.

 

Uw heusheid zal 't gebrekkige verschoonen.

 

 

 

De groote Vorst geev' zegen op dit werk;

 

Hy schenke u kragt, en maake uw schoud'ren sterk;

 

Hy wil u steeds zyn hulp uit Sion zenden.

 

Leef bly met uw Elizabeth nog lang,

 

Tot dat gy 't zaam verschynt, daar 't koorgezang

 

Het lied des Lams nooit wederom zal enden.

 

 

 

FREDERIKA ALIDA TEGNEUS.

Leeuwaarden, den 6 van Oogstmaand 1761.