Voorjaar

[p. 4]

I remember.

Stil naar den nacht en aan mij voorbij
Hoog op het schip van zijn blanke pluimen,
Voer er een vogel door 't hooge ruime
Wolklooze voorjaar, voorbij, voorbij...

Zilver gerucht over land en zee,
Droeg hij zijn reine room-witte veeren -
Droeg hij zijn stille vreemde begeeren,
Diep in zijn lichtende oogen meê.

Ginds waar de zon aan 't weiflen was,
Ginds waar het licht nog bleef wijlen,
Glansden heel even zijn revende zeilen...
Viel hij, een vuurpluim, in 't brem-guldig gras.