Sterren en dauw

[p. 35]

Het sneeuwde wat

Het sneeuwde wat, het waaide wat,
Een man met een lantaren
Kwam uit zijn huis: wat lichtte dat!
Hij ging en stond en wachtte wat...
De sneeuw viel in zijn haren.

Van Rembrandts schilderij is dat,
Het licht scheen in het duister;
Maria nam haar teêren schat,
- Het waaide wat, het sneeuwde wat -
Het huis was blanke luister!

Het sneeuwde wat, het waaide wat:
Zoo'n fijn en vreezend windje,
En op een witte ezel zat
- Het waaide wat, het sneeuwde wat -
Maria met het Kindje.

Het pad was smal, het pad was glad.
Toen gingen zij spanceeren,
Maria zong: ‘Magnificat’
- Het waaide wat, het sneeuwde wat -
‘Mijn ziel maakt groot den Heere.’

Maria zong, Sint Joseph bad,
De witte ezel tripte
Van nacht tot nacht, van stad tot stad
- Het waaide wat, het sneeuwde wat -
Van Bethlem naar Egypte.