Nis en nimbus

[p. 41]

Sint Sebastianus.

Zijn dàt een schutters, o mijn God,
is dàt een gilde! -
Zie toe: hoe bot en in den wilde
zij losgaan op uwen armen bloet;
hoe scheel ze mikken
en hoe telkens als in buik of been of voet
de dolle pijlen pikken,
oneindig zoet uw dienaar zegt: niet goed!

Tot na een lange poos
daar eindelijk een treffer trilde,
Sebastianus rilde
en rekkend riep: 't is roos!
en liet zijn leven blijde en zijn bloed.....
toen juichte en joelde 't bot, mispuntig gilde,
dat later tot patroon Hubertus koos
en sindsdien vele rozen voert in schilden
en pluimen op den hoed.

[p. 42]