Nis en nimbus

[p. 35]

Sint Andreas.

De dood werd naar een verre stad gezonden,
een avond als bloed lauw en rood,
en heeft een mensch aan een hoog kruis gevonden:
verguisd, bebloed en deze was een Jood,
die stil en wijs glimlachend naar de Dood:
als een gebondene die weldra wordt ontbonden,
als een verhongerde naar brood,
bleef bloedend, - en uit welke schoone wonden! -
twee dagen luid nog Christus' naam verkonden
tot eindelijk de bitter-goede Dood
Andreas telde nog twee stonden.....
één uur nog... één minuut... nog één seconde...
o Dood..........!

En een ontstuimig lied, opeens uit duizend monden,
van Engelen en menschen vreemd en groot
geleidde zijne ziel in Abram's schoot.

[p. 36]