Nis en nimbus

[p. 25]

Sinte Agnes.

Sinte Agnes als een lam wit en klein
is huiverend de feestzaal binnengetreden:
klom ooit zòò argeloos eene bede
klein en wit tot voor Gods aanschijn
als nu deze, -
waarom het in de hemel feest zou wezen?

O haar klein, bedroefd en hulpeloos staan
midden de lichtende witte kringen,
dàn haar vreemd en aarzelend opwaarts gaan
en het zilveren, verwonderde zingen
der legioenen die haar gadeslaan:.....
Agnes! -
nog is haar bloed niet van haar hals gedaan,
nòg dragen haar oogen de groote droeve kringen
om de heiligschennende, schrijnende dingen,
die haar zijn aangedaan;.....
zij is langzaam, turend, tot vlak bij God gegaan:

En de Drie aan het einde der schoone zaal
zijn ruischend, tegelijk van hun tronen gerezen
en zich buigende over dit teedere leven
hebben zij Agnes een palm gegeven
en een plaats aan het bruiloftsmaal; -
..............
later, het feest was niet verstreken,
nog ruischten de hemelen van haar lof,
vond de Vader en de Geest in den hof,
aan den bloemigen zoom der kristallen beken:
Agnes spelende met het Lam.

[p. 26]