Nis en nimbus

[p. 23]

Sint Jan.

Neen, niet het teeder en langlokkig wonder
van vrouwelijke man:
maar deze glorieuze Jan,
die op zijn tijd
een zoon is van de donder
en als een hemelsche dragonder
de gloeiend-witte paarden der extasen rijdt; -
.....................
die naar het grensland van zijn leven,
een grondelooze gier,
met storm en winden meegedreven,
gekluisterd aan een pier,
nu schreeuwend dan weer smeekend
klapwiekend en schier brekend,
met klauwen in de rots
de grillige arabesken van zijn radeloozen honger teekent
naar het aanschijn Gods.

[p. 24]