Kleine liederen van dood en leven

[p. 99]

Dies irae

O wereld, als die dag verschijnt
Als een gelaat van vuur:
Uw dwaasheid trekt aan 't kortste eind,
Uw ijdelheid komt duur;
Uw leugen doet geen opgeld meer,
Uw hebzucht hapt in lucht...
Die dag van toorn, die tegenweer
Noch tegenspraak meer dacht!

Daar staan de dingen naakt en bloot
En van hun schijn ontdaan,
Daar is alleen wat groot is groot
En God slechts God voortaan;
Het laat berouw komt dáár te laat
Als koning, kind en knecht,
Gemeten met de juiste maat
En naar het rechtste recht,

Aan 't sidderen slaan bij 't groot geschal
Der hemelsche bazuin...
O oordeelsdag, o oordeelsdal
O onversnoeide tuin,
Als alle leven weer ontwaakt
En wat vergaan, vergruisd
Is in zijn huls en hengsel raakt -
En elke ziel behuisd.

[p. 100]

 

Hoe zal ik mij verzamelen dan

 

En rijzen uit mijn graf?

 

Hoe kom ik uit Gods wijde wan:

 

Als koren of als kaf?

 

Elk hart draagt zijn geschiedenis

 

Gegrift in zijn bestaan,

 

En wat als kaf gewonnen is

 

Zal ook als kaf vergaan.