Kleine liederen van dood en leven

[p. 57]

[Als ik de kleine huizen binnentreed]

Als ik de kleine huizen binnentreed
Waar, naast hun graven, al die menschen wonen,
Komen mij ouders, kinderen en zonen
Soms tegemoet, elk met zijn eigen leed,
Dat zij mij zwijgend en misprijzend toonen
Als wonden, versch als bloemen, onder 't kleed;
En ik die u, God, kan nòch wil verschoonen,
Daar uwe gronden diep en goed zijn, weet
Dat dezen óók uw zusters zijn en zonen
En dat gij, God, geen enkele traan vergeet...
Want om hun hoofden groeien reeds de kronen
Maar voor hun hoofden zijn zij nog te breed.