Kleine liederen van dood en leven

[p. 35]

[Wanneer ik aan den waterkant]

Wanneer ik aan den waterkant
Zit turend naar het schrift,
Dat telkens een onzichtb're hand
Weer in den spiegel grift,

Spreek ik soms tot den berkeboom
Die aan den oever staat:
Het leven, broer, is als een droom
Die weldra overgaat.

Wat lees ik en wat weet ik meer
Dan wat die hand daar schrijft,
Een raadsel is en immer weer
Voor mij een raadsel blijft?