Eiland der eenzamen (gevangenisgedichten 1943-1944)

[p. 44]

Stervende boer

EEN harde en behaarde boerenhand
Kwam tastend uit den hemel van het ledikant
En scheidde de gordijnen;
En naar zijn hand ziend' - hun ivoren lijnen
In 't licht der nachtkaars, - riep opeens zijn stem,
Het hoog, ijl schreien van het kind in hem:
Ik zie de zon al schijnen!
En nog één tel zag ik de gouden weerschijnsvonk
Der kaars die op den nagel van zijn grooten vinger brandde;
Toen viel de hand, de vonk en vouwde ik zijn handen.