Eiland der eenzamen (gevangenisgedichten 1943-1944)

[p. 20]

Zijn bloed is nog niet droog

ZOO staat het vuig verraad dier Nederlandsche neven
Dan ook weer schuldig aan den dood van dien trawant
Die, door de horden naar het Binnenhof gedreven,
Geen and're schuld kon worden aangewreven
Dan slechts zijn liefde voor 't rampspoedig vaderland.
Onzaal'ge tijd, waardoor de kwaadste geesten spoken,
Waarin het kromme recht en 't Recht wordt krom gesproken
En 't bloed der edelsten blijft krijten hemelhoog!
Rond middernacht werd plots zijn sluimer onderbroken;
Hij ging en viel; zijn bloed is nog niet droog.
Alleen een meeuw die Hollands kust bevloog
Zag uit een duinpan wéér een salvo rooken!