Eiland der eenzamen (gevangenisgedichten 1943-1944)

[p. 19]

De Crocus

DE gure wind blaast sneeuw en hagelsteenen
Over den muur en stom als een kanon,
Met de eerste crocus tusschen zijne beenen,
Staat de wachtmeister midden in 't gazon
En hoedt de Joden als een troepje ganzen,
Maar op hun knieën, door het natte gras;
Ik zie hun ruggen van den regen glanzen
En peinzend op de wegen van hun ras
Tuur ik, terwijl zij zwijgend in hun doem
't Gazon van hout en dorre bladeren zuiv'ren,
Naar eenzaam deze kleine voorjaarsbloem
En voel een weemoed maatloos mij doorhuiv'ren.