De bloeiende wijnstok

[p. 79]

Zonnekind

Een kind kwam uit de kerk:
een' boerenkind
en het liep door de zon en de bloemen
wit, sneèuwwit
en door het koren liep het,
door het hooge groene koren,
biinkend naar huis.

En boven hem glansden de hemelen:
blauwe zij
en om hem daar golfde de blijde -
daar ruischte de windrige, wijde
aarde van Mei:
en het liep en het plukte
en de leeuwerikken stegen,
zwierden en zongen -
ze riep het, ze riep het!
en roepende plukte 't
de witte, de blauwe -
de bloemen,
de dauw en de bloemen -
en blinkende plukte 't
de Zon!

[p. 80]

 

En het trilde en het lachte

 

en het liep met de zon en de bloemen

 

- wit, sneèuwwit, -

 

door het hooge groene koren:

 

het heldere, heilige

 

boerenkind;

 

en blinkende riep het

 

zijn vader, zijn moeder

 

zijn aarde, zijn hemel

 

zijn alles:

 

‘ik heb hem, ik hou' hem:

 

de zòn in mijn handen

 

en hier in mijn zonnige,

 

bloemige harteke

 

Gòd!’