De bloeiende wijnstok

[p. 59]

Ootmoedig Lied

Ik dwaalde in de nacht om Uw sterbroos huis
En heb, op Uw dorpel gezeten,
Uw biddende stem en het lampgesuis
En de stem van de bittere wind om Uw huis
Beluisterd - ik wilde iets weten!

Ik ging langs Uw vensteren af en aan,
Om diep naar de grond gebogen,
Het scheem'rend geheim van Uw komen en gaan
En de zin van Uw bloedwarme hart te verstaan,
En de zin van Uw ziels-schoone oogen.

'k Heb diep door Uw blinkend venster geschouwd
Naar de blinkende stilte, lavend...
En Gij waart schoon en de lamp was goud;
En de stem van de zee en de stem van het woud
Zong ver in de donkere avond.

[p. 60]

 

'k vond toen zoo'n vreemd-zoete wijs op de fluit

 

En meende: nu zal men mij hooren....

 

En Gij waart schoon, maar het licht ging uit

 

En het licht ging en Gij en de blinkende ruit

 

En ál in het donker verloren.....!

 

 

 

En niets heeft het schoone geheim mij verklaard

 

En 'k heb in de stilte gekreten

 

Om God en om U en om al hier op aard,

 

Maar de hemel was stil en de zee en de aard -

 

En 'k wilde iets weten, iets weten!