Here zegen deze spijze

[p. 59]

De ruimtereis wordt hervat

Alle trucs zijn overbodig geworden. Het voorgaande was maar een sobere inleiding.

Wie nog belangen heeft bij fictie of essayistisch geploeter leest dit niet.

Ik spreek thans vanuit een zekere concentratie van gedachten, een speciale samenstelling van elektrisch geladen hersenzuren die mededelingen opvangen en doorgeven. Ik spreek vanuit een bepaalde contractie van spierweefsels, een bepaalde kromming van de ruggegraat, een bepaalde stand van het hoofd. Niet dat ik dit alles beschrijf, maar dit alles beschrijft de werkelijkheid die zich aan mij voordoet. Alleen het uitdrukken van deze gebeurtenis is van belang. Er zijn lezers die dit weten en niet te veel op de woorden letten. Waar het op aankomt is de zendkracht der materie in woorden weer te geven. Tussen die woorden rent een razendsnelle stem:

Ik leef thans op hoge getalsterkte / geef dat door / het gewicht van mijn dromen komt overeen met dat van mijn omgeving / een groen-gele bol verzamelt hydrogeen / wij zijn thans boven de horizon / het uitzicht bestaat geheel en al uit onze ogen / de kap van de hersenpan is klein, maar voldoende om te communiceren / de lichtsterkte hier is onmeetbaar / neem bij voorbeeld het sterke ultra-violet / het roept weidse visioenen op / misschien dringen de stralen van de kosmos zo ver door dat ik thans alleen over mijn hersens praat, in plaats van over dat wat ik noem / Waarschuwing: / let op kleine lichtmeteorieten en rondvliegende gedachten van andere sterren / deze kunnen ons in de war brengen en afleiden van dat waarop we ons concentreren / let ook op zonnevlekken en ontploffende sterrennevels / begrijp dat dit

[p. 60]

nog maar een verkenning is / we kunnen niets met die platte zekerheid zeggen zoals we dat op aarde plachten te doen / Brengt u dit in verwarring, keer dan terug.

Dit werd doorgegeven op hoge frequentie. Alle romantici die graag een emotioneel drama zouden willen horen moet ik teleurstellen. Het gaat hier om de belevenis van een menselijk lichaam dat zich in sterke atmosferische stormen bevindt. Het spreekt min of meer buiten bezitslust. Omdat het geen kennis wil vergaren geeft het slechts door wat er doorheen gaat. Wat u thans opvangt is een schaduw van wat er gebeurt. U ontvangt deze schaduw in de vorm van woorden die een beeld of klank uit deze elektrische stromingen ziften. Meer kan ik over dit proces niet berichten.

Ik zie thans de keerkring van de ruimtelijke bloedsomloop. / Een schitterend proces van zichzelf verterende materie. / Kleine voorwerpen, uitstekend gebouwd, bevolken de lucht / alle radio's en tv-zenders geven niets van de ether zelf door. / Ze imiteren slechts bestaande aardse beelden / Geef door: een ruimtelijk projectiel waarin zich een mens bevindt die langzaam langs de schaal van de statosfeer afzakt. / Hij spreekt onder invloed van de luchtdruk het volgende: / ik hoor een geluid als een sprong in de ruimte / laat me dit verduidelijken / het geluid is duizendmaal doorzichtiger dan een stem / een tijdloze kreet van doden / er is echter niets te vrezen//

Even hoor ik niets meer en merk dat ik afzak naar de ruzieachtige dampkring van de aarde. Stem ik af op de seinen van deze ether dan zijn dat in de grond berichten die neerkomen op het aantrekken en afstoten van mensen. Zij noemen dat liefde of haat. Ik heb een vogel gevonden die mij iets van de ruimte leerde kennen. Thans zakt hij naar de aarde terug.

En dan te bedenken dat dit nergens op slaat.

Nergens op slaat