Die prosa van die tweede Afrikaanse beweging

§ 10. ‘Wolla’.

Wolla vertel in My Groot Dag (1921) die vakansie-avonture van Petrus Breytenbach, onderwyser in Ermelo, van wie se Ford-outo 'n diamante-dief met 'n mooi vroutjie behendig gebruik weet te maak. Die drietal word deur speurders agtervolg en na allerlei wonderlike en soms erg onwaarskynlike ondervindings gepak. Pietjie en Thea kom met die skrik vry, maar Pietjie slaan 'n onnosele figuur as hy uitvind, dat hy in plaas van 'n Duitse vliegenier 'n dief gehelp het, en dat van sy mooi plannetjies met Thea niks kan kom nie. Dit is 'n goed vertelde amusements-verhaaltjie, net geskik vir spoorweglektuur. As die outo verby Majoeba en ander slagvelde ry, dan vergeet Pietjie vir 'n ruk sy ‘verhewe romantiese gedagtes’ (p. 48) en verval in patriotiese oor-

[p. 142]

peinsings. Af en toe laat Wolla ons effentjies glimlag, maar die humor is soms plat by die grond. ‘'n Kêrel het eenmaal gesê, hy dink hy kan gewoon word om te lewe op kasterolie, as hy net lank genoeg kan aanhou daarmee. Ek glo dit goed.’ (p. 64.)

Wolla vertoon 'n bedenklike ratsheid in letterlike vertaling uit Engels, soms van die slang-soort. ‘Om alles te kroon (p. 3 en 68); Wel, van al die pedante snuiters... vat die vent die koek (p. 127); Wel, ek was al net siek van die plek (p. 93); ens.