Waarde van Lennep

Highgate, 21 september 1849

In 1849 sprak Van de Linde er voor het eerst van weer eens naar Nederland te gaan. Hij vertelde door de zorgen zo veranderd te zijn, dat zijn oude schuldeisers hem toch wel niet meer zouden herkennen.

[...]

Ziekte en zorg hebben bovendien mijn uitgemergeld rif dermate vermagerd en uitgerammeld dat het onmogelijk ware in 't gansche wareldrond een langen rok of een étui des pays bas¹ te vinden die niet te wijd voor mij ware; gij weet, ik

1 Étui des pays bas: letterlijk: koker voor de lage streken (dus broek).

[p. 134]

was altijd ongelukkig met mijn pantalons, doch helaas! de tijd der spanbroeken is lang voor mij verdwenen. Ik wil u niet verbergen dat ik een bijna onweerstaanbare wensch gevoel om Holland nog eenmaal te zien, en ik beken u gaarne dat het hart mij klopt op de gedachte dat ik weldra, voor het laatst, de met kroost en kikkers gevulde sloten, en de echte Hollandsche poppenkast op de Luizenmarkt te Rotterdam aanschouwen zal.

[...]

Ik ben een armen suffenden sukkel geworden, ma santé ne vaut plus une paire de vos pantalons d'été. Gij zult mij heel wat veranderd vinden, en ik ben overtuigd dat ik gerust een pijp zou kunnen opsteken aan 't zelfde comfoort met Haak en Van der Spek, zonder door die bejaarde Hollandsche leeuwen herkend te worden; daar ik echter zelden, zoo ooit, rook, denk ik dit experiment maar daar te laten.

[...]