De gedichten van den Schoolmeester

[p. 200]

Eerste Brief van den Schoolmeester.

Naauw trapt ge een ezel op zijn teen

Of 't graauwtjen schreeuwt de buurt byeen;

Maar streelt gy hem de Midas-huid,

Terstond heeft al zijn razen uit.

Uit mijn onuitgegeven gedichten.

63ste druk. blz. 114a.

Aan een vriend.

Wat aangename geur van zoetheid

Spreidt zich in uw geschrijf ten toon!
Wat treffend en oorspronklijk schoon,

[p. 201]

 

Waarvan de bron in 't rein gemoed leit,

 

Lacht m' in uw brieven vriendlijk aan

 

En doet mij opgetogen staan,

 

Als ik u vlucht mag gadeslaan!

 

Wat keur van uitgezochte woorden,

 

Gedachten vol van klem en zin,

 

Vindt mijn verrukte ziel daarin!

 

Wat onnavolgbre harpakkoorden:

 

Hetzij ge, op Messiaanschen trant,¹⁾

 

De dichterlijke luite spant,

 

Of, onbesmet in toon en maat,

 

De kracht van 't rijmwoord gelden laat,

 

Hetzij ge op lager wieken drijft

 

En in poëetisch proza schrijft,

 

't Is al, o puik der puikpoëeten!

 

O dichter, als er weinig zijn!

 

't Is alles uitgezocht en fijn:

1) Messiaansche vaerzen werden, in mijn jeugd, naar zekeren mijnheer Mes of Mesz, die er een bol in was, de zoodanige genoemd, die maar in schijn rijmen, als ketent en rekent, koestaart en ploegzwaard, grijzaard en nijlpaard. Een voorbeeld leveren de volgende, uit een gedicht, op de promotie van twee mijner vrienden vervaardigd:

Berst los, bezielt u, Messianen!

Bij 't plengen van den eerewijn.

Verheft den roem van groote namen,

In 't onnavolgbaar kreupelrijm.

Zij wijd en zijd de lof vernomen
Van.... 's onnavolgbre zonen,

Dees dag met eeuwige eer omkranst:

En by den blijden klank der kelken
Moog my, Apol, uw dichtvuur helpen:

Het was my nooit zoo nut als thands.

Ach! thands verdeelt zich beider loppbaan,

Want de oudste zal, als Proponent,

Fiks naar een Predikantsplaats doorslaan,

Zijn teeder lief in d' arm geklemd:

En d' ander, die niet minder leep is,
Brengt offers op 't altaar van Themis.

[p. 202]

 

't Is snoeperij, 't is ambrozijn,

 

Die Goôn op hun verjaardag eten:

 

't Is nektar in een aardsch pokaal:

 

Ja, 't is verkleede hemeltaal.

 

 

 

Hoe heb ik schier in alle straten

Mijn achtbaar hoofd half gek gezocht,

Waar die bankier toch wonen mocht,

Die mij 't beloofd getal dukaten,

Waar 't meer dan eens my aan ontbrak,

Zou storten in den leêgen zak.

Eer ik, na vruchtloos hersenbreken,

En min gelukkig dan Gil Blas,

Begreep, dat (alles wel bekeken)

Die assignatie op uw kas

Er eentjen van papaatjen was.

Zoo kunt gy, schalk, aan groot en klein,

Een knol, voor een citroen verkoopen:

[p. 203]

 

Zoo laat gy zelfs het kloekste brein.

 

Wanneer 't u lust, aan 't lijntjen loopen:

 

Zoo hebt gy, door uw fijn vernuft,

 

Ook my (is 't mooglijk!) overbluft.

 

Hoe zou 't my hart en ziel verrukken,

 

Zoo ik mijn plan mocht zien gelukken

 

Om al uw brieven te doen drukken

 

En 't honorarium aan my

 

Werd afgestaan voor uw copy.

 

'k Ging dan terstond mijn renten leven,

 

En kocht van mijn fameus fortuin

 

Een burcht of lustslot op het duin,

 

Alwaar ik theevisites geven

 

En u gestadig zoû omzweven,

 

En van mijn wierook u voorzien,

 

Of mocht ik soms uw zijde ontvliên,

 

't Zou enkel zijn om de interventie

 

Mijnheer, van uw correspondentie.