Terwijl die mannen langzamerhand van die volstrekt onnodige dingen gaan doen, zoals die kunstmaan. Krijgen we er een betere maatschappij door? Wordt de voedselpositie in India er door verbeterd? Of het onderwijs? Of de woningtoestand? Helemaal niet.
En als dat ding dan nog maar licht gaf, af en toe, een klein beetje, dan zouden we nog zeggen: Alla, 't is duur maar we hebben er ten slotte een maan bij. 't Zou in elk geval aardig zijn om naar te kijken, (al zouden we een groot deel van onze literatuur moeten herzien en moeten gaan zingen: Zie de manen schijnen door de bomen). Maar zelfs dat niet: het ding geeft geen licht.
Wordt het daarom niet eens tijd langzamerhand voor ons vrouwen om er een stok voor te steken? Moeten we niet zoetjesaan gaan zeggen: Nou is 't welletjes Jan, schei nou maar uit.
Ze zeggen toch immers, dat wij zo'n grote invloed hebben en dat in feite wij het zijn die aan de touwtjes trekken? Waarom gebruiken we die invloed dan niet beter. Waarom zeggen we niet: Jan, zorg eerst maar, dat de boel hier op aarde een beetje meer in orde komt, en dan mag je aan de hemellichamen gaan prutsen. Heus, als wij vrouwen consequent die houding aannamen, zou het uit zijn met al dat nieuwe speelgoed.
Of is het misschien al te laat? Hadden we het al veel eerder moeten zeggen... toen bij het wiel. Ja, toen, na de uitvinding van het wiel hadden we moeten uitroepen: Mooi zeg, knap hoor, maar niet verder gaan, 't is net leuk zo...
We hebben het niet geroepen en ze zijn verder
Auteursrechtelijk beschermd