De spin Sebastiaan

[p. 57]

Tante Trui en Tante Toosje

Tante Trui en Tante Toosje
zaten op de kanapee
met beschuitjes in een doosje
samen bij een kopje thee.

Wat een weer, zei tante Toosje.
Krimmeneel, zei tante Trui,
't regent nu alweer een poosje,
lieve hemel, wat een bui.

En zo zaten ze te praten
en de theepot was al leeg.
Geen van bei had in de gaten,
dat het water steeg en steeg.

't Regende nog steeds in stromen
en de straten stonden blank
en het water was gekomen
net tot aan de vensterbank.

't Water steeg en bleef maar stijgen
en de hele kanapee
ging toen langzaam aan het drijven
en de tantes dreven mee.

Heel lang dreven ze op 't water
met elkander, hand in hand,
en een maand of zeven later
landden zij in Ameland.

[p. 58]

 

En nu zitten Toos en Truitje

 

nóg steeds op hun kanapee

 

met een Amelands beschuitje

 

bij hun Amelandse thee.