De spin Sebastiaan

[p. 21]

Drie meneren in het woud

Er waren eens drie meneren
heel deftig en heel oud,
die wilden gaan kamperen,
kamperen in het woud.
Ze lazen om te beginnen
alvast het weerbericht.
Ze kochten een tent van linnen
en helemaal waterdicht.
Zij vonden een woud vol bomen,
het was er guur en koud,
de regen viel in stromen,
het was een heel woest woud.
Ze zaten te rillen daarbinnen,
daarbinnen in die tent.
Je moet zo iets nooit beginnen
als je oud en deftig bent.
De drie oude meneren
werden verkouden en hees.
Toen kwamen er drie beren,
die roken mensenvlees.
De beren waren schrander
en trokken meteen van leer.
Ze zeiden tegen elkander:
Zeg, lust jij oude-meneer?
Ze gooiden met boze snuiten
de hele tent opzij.
De meneren kropen naar buiten
en riepen: Heb medelij!
O, beren, hebt genade,

[p. 22]

 

wij zijn zo deftig en oud!

 

Wij doen hier toch geen schade?

 

Wij zitten gewoon in het woud.

 

De beren zeiden: Ach, vrinden,

 

zo erg was het niet bedoeld!

 

Wij zullen u niet verslinden.

 

Wij zijn alweer bekoeld.

 

Toen zaten ze met z'n zessen

 

gezellig onder een boom

 

en dronken een glaasje bessen,

 

en noemden elkander: Oom.

 

De deftige, oude meneren

 

zijn weer terug, alle drie.

 

Zij denken nog vaak aan de beren,

 

met liefde en sympathie.

[p. 23]