Piër va Hanne

[p. 27]

Os kat.

Pastoer houw op 't fes van zienge patruunder, der hillige Sint Dominicus, 't ovves sjpieë zieng drei vrung oetgelaote. Diej gonge i g'n duuster-naat nao heem en leete op 'n pasterei 'n ganse kamer vol piepesjwaam en in 't hats van pastoer ene gemuuteliche laach.

Pastoer gong sjlaope. E sjtrikket zich i ge bid van 't ee bred bis 't andert lank-oet, laachet nog ins duchtig en sjleep al benetère-n-i.

't Fes waor oet! Mer nit väör de kat. Diej waor wiej ze 't gebròads i g'n kuche houw geròake, de ouw wil natoer wir meester wòade. Ze houw zich e putje lants g'n naas gehouwe en gezaat: Aha dat kumt good. Doew waor ze uvver hage en sjtruuk gesjpronge en houw zich i g'n durp der kater van der kuster gòa besjtille, dat e kòame zouw, dizzen ôavend. En dè komt. Mer e houw de katte benao van 't gans durp mitbraat: sjwatte en wiesse, roeëdbonte en gèèle, grieze en voesse. Truda, de kat va pastoer, zoot aove op 't muurke, kèëk zich dat kattesjpil ins aa en begon van erger te sjproeze en te sjproetze. Ze zaat: ‘Diej motte weg; alling diej van de kirkmeestere kunnen blieve.’ En wiej de andere nit wolte, veele diej van de kirkmeestere uvver de andere heen en 't waor in e momint aate op 't höfke e gejanks es went de hil wuur wòade loosgelaote.

Pastoer waor in-ins klaor wakker. 't Sjloog op ene kirktòan middernaat. Pastoer trok de vinster op en reep: ‘Wè is dao?’

Wiej 't sjtil waor en gee antwôad komt, daat e dat e gedromd houw. E loog nog gèt te loestere, mer hoeëd nuuks es 't sjtoeve van der wink en 't krake van de belk. Mer wiej e benao i sjlaop wool valle, gong 'm 'ne sjtieëk durch de teng es went 'm inge dri hei gesjtòake mit 'n zuul. Da wes te wakker, wies te 't durch der daag mesjie se-lève nit bis en noe wos pastoer, dat e zich en kouw en 'n sjrikkeliche tandpien op e lief houw gehold.

Aate op 't höfke houwe de katte hun St. Domminicusfes. Ze krakete de hoonder- en haze-knökskere¹⁾va pastoer en woste va waalmood nit waffer gezichter es ze

1) hazenknookjes;

[p. 28]

zowwe sjnieë. En Truda zaat:... ‘went dèr nog nit genog 'n hat en went dèr e richtig kattefes wilt belève, dan mot dèr mit uvver g'n daak en nao d'r beied op baove d'r sjtal. Dao zit de kloek met vittien jong kuukskere.’ Um 'n alles duudelik te make, sjnakket ze mit de tong, zoot enne hoeëge ruk. hoof haöre sjnauts²⁾en knotteret ezu wiej ze dat pastoer ezu minnigmaol houw huure doa 't Zottesjdes-ovves³⁾aate op 't höfke, went e op en aaf gong en de prèdig sjtoedeeret. De ander katte kèëke en loesterete andechtig en wiej ze alles woste, waore ze mit ene sjprunk alle zes aove op de moer. Truda väörop! Ze kèëk nog ins nao de vinster va pastoer en wiej alles sjtil waor, gong 't nao gen daak op van der sjtal. De andere komte väörzichtig d'r hinger.⁴⁾'t Waor mer ene sjprunk, da waore ze op g'n daak.

Baove d'r sjtal, op 'n husjtel,⁵⁾ zoot de kloek mit de kuukskere. Truda trok 'n pan op ziej en loot zich valle. Ze veel in 't huj nève de kloek. Truda kant de kloek. Ze waore gevrung. Ze houwe zich e minnigmaol getroffe op 't höfke va pastoer. Doew .... in den usjtem houw de kloek wal ins de vläögele gesjpreid en de vèère-n opgezat. Noe.... waor dat andesj, ezu wiej onder famielige en van 't zelvige hoes. De kloek waor in häöre-n usjte sjlaop en vervieret zich. Mè ze vervieret zich nog mieë wiej aove-n oet g'n daak de ing kat nao de ander komt gevalle. Truda zaat: ‘Ze heie de kuukskere va pastoer ins gèër gezieë. Ze heie-n-t-i g'n durp vertild, dat pastoer de fiengste kuukskere houw en noe wuure ze mer kòame en noe wuure ze hei.’

De kloek zoot midde tussje de katte en kèëk nao de owwe, diej um 'r hèr glinsterete en luuëtete wiej ene zilvere roeëzekrans en 't waot väör de kling kuukskere get nujts en ze kèëke tussje de vläögele durch en zaat-n-'t tègenee en noe zoote ze allenei te kiekke nao de kattenowwe, diej fie greun en roeëd luuetete in der duuster van de naat. Der kater, dè aate de kloek zoot, komt mit de owwe kotter bei, dong de moel op en houw e kuukske te pakke. 't Urm dirke houw ginge tied mieë um te sjreie. Diej van d'r kirkmeester Mertens dong 't zelvige.

2) snor;

3) 's Zaterdagsavonds;

4) achterna;

5) hooizolder;

[p. 29]

Truda zoot väör de kloek en zoot ene hoeëge ruk en sjpon, väör de kloek en de kuukskere te verammuzeere.

Noe gonge wir twei kuukskere aat-n-uvver.

De andere zooote mer zonder bezei te kieke. Diej van d'r kirkmeester Sjrievesj pakket zich och ee. Alles houw good gegange, bis dat diej oet g'ne Tilvet zich verpakket en in plaatsj van e kuukske der poeët van de kloek vashouw. De kloek sjtoevet de hug-n-i bis a g'n panne.

In dè toemmel sjnappet zich nog gidderinge ee of twei kuukskere - nao venant wat e kriege koeët en noe waore de katte lants g'n daak en e weg. Op 't höfke krakete ze de kuukskere wiej näöët⁶⁾ en zoote nog get nao te kate en laache uvver de domheed van de kloek.

Tège twei oer bedankete ze zich an Truda, diej ezu good houw gezurgd en gonge ze durch g'n weie nô heem. Onderwèèg kèëke ze nog hei en dao ins in ene sjtroek nô mussje of ander ongesiefer en ze laate zich heem in de sjuur mit 'n volle maag in 't sjtruuë uvveree.

Pastoer leet 'n voose-val⁷⁾zitte op 't höfke. De boere zate: ‘Hèër, dat deed ginge voos.... dat is ene vuurder.’

't Leed wòad nog groeëter, umdat Truda, de kat va pastoer, nuuks vroot. Ze wool nit vrèëte en loog der ganse lebendigen daag te sjlaope onder g'n forneus. Ze krèg van de jongfer Marjoeëzep milk geprizentieëd mit besjuutte en e putje van 'n hoon, get, wat ezu gaar ene kranke èëte kan, mer ze gebieret nit d'r heen. E paar daag sjpieëder komt de kat va g'ne Tilvet ins sjpikkeleere; ze zoot aove op 't muurke va pastoer. De jongfer Marjoeëzep zaat: ‘Hèër, ich han 'n wil kat gezieë.’

Wiej pastoer komt, waor diej van g'ne Tilvet aate de hoezer in en e-weg. Pastoer zaat: ‘Ich zal d'r kuster vraoge, dat e ze sjuut.’

De jongfer Marjoeëzep zaat: ‘Der kuster?’ Ze minget: of dè 't wal zow doä? 't Waor i g'n durp bekand, dat der kuster der litste zondig 'n ampul i sjerver houw laote valle en pastoer houw nog al lank en breed dao mit 'm uvver geredenieëd. Der kuster waor och nit bevròare gewest en houw antwoàd gegève. Mè wiej pastoer um vroog um diej wil kat te sjieëte, waor d'r kuster wirklich

6) vossenval;

7) noten;

[p. 30]

vroeë en wiej e op de pasterei komt mit zienge flobeèr, zoot pastoer zich mit kamille 't retse bakke⁸⁾te bieëne en da vingt 't ee wòadj 't andert - nao ezun ruze zow me nog nit good weete, wiej aa te vange. Mè noe waor alles sjnak in òader.

‘'t Is 'n sjwatte kat mit wiesse putjere.’

‘Mit wiesse putjère, hèër pastoer?’

‘Jao.’

Der kuster zoot zich aate g'n haag mit 't gewèèer tège de knee en wiej e dao ezu zoot, bènet e zich e vadder onzer tot d'r hillige Sint Hubertus. Dè hillige hat mesjie wal ze-lève ging katte gesjòate, mer hèë is giddemvals der patruunder van de jacht. En 't waor väör der kuster 'n wiechtige zaak. En.... dao komt de kat! Ze komt aove uvver 't muurke. Ze rikket zich, zoot ene poekel, rikket zich nog ins en begon wiej ene trekmonika te janke. Ze blinselet mit de owwe nao aove tège-n 't lit en nao de daak. Ze wool sjpringe mer der kuster sjòat en dao veel ze wiej ene zak van 't muurke op 'n èëd. Ze waor midde in 't hats getroffe.

‘Der hillige Sint Hubertus is der patruunder van de jacht....!’

Dao loog ze, de lenkde lank en oetgesjtrikt. Der kuster zènet zich drei maol aateree. Noe reep e: ‘Jongfer Marjoeëzep, komt ins oet!’

De jongfer Marjoeëzep komt en kèëk en sjtong wiej ene paol en ze wòad bleek wiej der doeëd; ze reep:: ‘Pastoer .... os kat.... Truda!’

Der kuster waor 't es went 'm huure en zieë vergong. Pastoer komt oetgeloope mit der kamilledook en de sjtuutse aove um der kop. Mer e drieënet zich sjnak wir um en gong i. De jongfer Marjoeëzep en der kuster bekèëke zich der inge der andere. De kèëke ze wir nao de kat. Doew zat der kuster: ‘Is dat uur kat?’.... en e zaat och: ‘Mot ich noe wade bis de ander kunt?’ Mè pastoer reep oet g'ne zaal: ‘D'r kunt gòa.... - gut mer.’ Der kuster gong.

Ze hent i g'n durp van alles vertild: ‘'t Geet nit mieë... van wège die kat.’ Och zaate ze: ‘Dat hat dè espres

8) wangen.

[p. 31]

gedòa.’ Mer dat is allemaol gelaoge. Woeër is, dat de jongfer Marjoeëzep der usjte tied vermageret en gebukt gong lants g'n sjtraot. - 't Is noe evvel wir bèëter en dao is 'n nuj kat kaome op de pasterei. Oet Angora zage ze. Diej kat geet nit oet en hilt zich a ging-n op. Dat is och 't alderbitste en da kumt och ging ruze i g'n durp.