Hazegerf

[p. 1]

't Mot wel ezu get wiej 'n verdorvenigheed zieë

't Trieng sjtong i gen abdieëk en krèësj. 't Houw e retsept i gen heng väör der man. Dè waor sjwoer krank. De traone leepe-n-em lants t gezich en druppete op t retsept en leepe dao in e pultje, bei-ee.

Der Hèër abdieëker pakket zich t retsept en kèëk t nao. E zoeët zienge brul en zoot 'm op gen naas en kèëk nog ins en sjot mit der kop. Doew krèësj t Trieng lank-e-weg. Der Hèër abdieëker reep op der jonge Hèër abdieëker en wiej dè komt en t retsept loos, sjot dè och mit der kop en de



vrouw abdieëkesje mòs kòame en diej heel t retsept hieël wied va zich aaf en trok de sjowwere op.

t Trieng krèësj, dat 't nit waor väör aa te zië en 't zaat: ‘Hèër, is t wurkelich ezu sjlim mit 'm?’

‘Ija’, zaat der Hèër abdieëker, ‘wat hat der man?’

‘Ja Hèër’, zaat t Trieng, ‘t mot wel ezu get wiej 'n verdorvenigheid zièë. E is ene mond of innig gelè nao heem

[p. 2]

kòame oet gene beuisj mit natte veut en wie e zoot kaffe te drinke, sjloog 'm der swungel in der kop. Vèr hent 'm doew nao ge bid braat en e is sèr nit mieë opgesjtande. Van doew aa hent vèr mit sjarmengthieë gewirkt en 'm um gen hat mit kamille gebieënd en 'm aahouwend 'n werm kroek a gen veut gelaat. t Hat nuuks genotst. Der kouwe brand sjièngt 'm meester te zieë en noe bin ich nao der dokter gewest.’

‘Hm, hm,’ zaat der Hèër abdieëker, ‘en noe zut 'r nao der dokter gewest?’

‘Jao Hèër, 'ns kiekke of dat get hulpt.’

Der Hèër abdieëker kreg zich e glaas, woe ‘aqua pura’ op sjtong, sjot 't in e fleisjke en dong dao e paar druppe-n-i diej 't fleisjke sjwat kleurete.

‘Makt 't mer good sjterk, Hèër, zaat 't Trieng, “vèr hent al van alles geprobieëd”

't Gong nao heem mit 't fleisjke en droog 't väör zich, gans väörzichtig i gen heng. Diej zow 'm wel helpe. Ze waor jò och sjrikkelich duur. Me kus jò och zelver get mit wirke en sjarmeng of fleere dò bei dòa of doezend-gulde-kroet.

Ene minnige, dè zich dao mit hat gered. En da kumt-e zelève nit mieë in dè natte beuisj.

't Trieng gong al ummer flotter en 't waor 'm gans lieèt i gene kop.

Der baa houw de middetsieng op inge daag lèèg gedronke. “Drink mer”, houw 't Trieng gezaat, “des te ieëder bis te wir bèëter.”

Mer 't houw 'm nuuks genotst.

't Trieng houw doezend-gulde-kroet geholt en kattesjats en wèègberei, och blaar va bròmmelesjtruuk en gedrugde wolbere.... Der urme vadder wòad noe ins werm en da wir ieskaod. 't Wòad ummer sjlimmer mit 'm.

De vrouw Peltjes zaat: “Dat zal wel. E it jao nuks; e mus beëter èëte.”

't Trieng gong a ge bid, kreg der man mit de hand en zaat, als kriesjentère: “Hoebèët” wat wilste....? Wilste èëpel mit bottersaos? 't Zunt nog get èëpel dao. Of.... has te zin op ene hirring....? En went vèr 'm i Paries motte hòale, zaagt t mer.’

De vrouw Stiefs komt, ocherm, mit ene telder zoermoos en zaat: ‘Ich houw nog get zoermoos en daat: Gang en draag 't der naober.’

Der naober evvel sjnappet nao aom en winket va nee: Laot mich mer sjtil gewèëde, 't wet och wir bèëter.

Doew zaat de vrouw Peltjes, mit dat ze zich de owwe

[p. 3]

aafdruuëget: ‘Dè-n-urme-n haos.... waat.... ich han nog get bottermilk heem op e vuur sjtòa, mesjie wilt e dat’ en wiej ze d'r mit komt, zuuëtet der kranke en wool ze nit.

De jonge waore va gen koel kòame. Ze houwe der pungel op 'n vinsterbank geworpe en wiej 't Trieng dao zoot te kriesje, zaat der Sjang: ‘Noe liej doch nit der ganse ivvige daag te janke. Daova wet e nit bèëter.’

Mer 't Trieng zaat: ‘Dèr mansluuj hat gee hats. 't Is uch egaal went der baa sjturft.’

Ene daag of innig



sjpieëder wòad der vadder hieël sjlèët. E wool nog get zage en koët 't nit mieë. 't Zoot get in zieng kèèl es went inge kriesjt.

't Trieng waor opgesjpronge en wosj 'm mit ene natte sjwam durch 't gezich en reep: ‘Joep, gauw nao kaplaon en zag 'm e zow alles mitbringe.’

D'r Joep sjprong op 't rad. E laat zich väöruvver wiej ene renner en voor wie ene wille. Kaplaon komt mit 't Fes¹⁾ De vrouw Peltjes komt i geloope en reep: ‘Juzzes, Marië, Deus, sjtank us bei, hat 'r de litenei van alle hilige?’

Ze worp zich op 'n knee en bènet: ‘Herr, erbarme dich unzer’. Mè kaplaon zaat: ‘'n Owweblik’ en ze sjweg.

Der vadder laog sjtil i ge bid en waor wies wiej 'n kets. 't Waor 'm es went 't hoes op en aaf gong en alles um 'm heen woad lieët en vaal.

Doew zaat-e: ‘Trieng, doe mos.... went ich doeëd bin.... de drèger.... e drupke sjudde.... hei en och... a gen boom. En laot de jonge e bred hòale.... bei der bekker.... en lèèg mich went ich doeëd bin.... op twei sjteul.’

Doe zonk e meu in de kusses neer.

1) de H. Communie.

[p. 4]

‘Joep!’ reep 't Trieng, ‘gouw nao der dokter, zag e zow sjnak kòame!’

Ze goove der vadder de gezende kets en bènete de litenei. Zienge aom sjtokket e paar maol, gong nog ins hieël deep en blef sjtèëke.

Der baa waor doeëd.

't Trieng vèget zich de traone aaf en bond zienge sjnuutesplak der vadder onder gen kin en aove uvver der kop bei-ee en zaat: ‘Vèr hent alles gedòa en 't hat nuuks genotst. 't Mot wel ezu get wie 'n verdorvenigheed zieë gewest.’

Get sjpieëder loewete i Lutterendal de klokke en de luuj zaate: ‘Dè, dat is väör dè oet 't Haagebuutje. - Zieëker e besjlaag - ja, dat is 't sjlimste.... e besjlaag.’

't Trieng gong bis bei de liek en zaat: ‘Doe urme sjelm, doe has in die lève nit väöl gehad, noe zal dich evvel nuuks mieë fèle, vir laote dich sjun begrave.’

De liek wòad igezerkt en ze laate op de kis drei kruutskere va sjtruuësjpieter, ee aove, ee in 't midde en ee a gen veut en diej ins komte kiekke, worpe allegenaaf²⁾ lants gen zerk mit e meike paom get wiewater, bende e vadderonzer, zuuëtete ins en zaate: ‘Ja kinger.... dat is 't litste’ en da gonge ze nao heem.

't Trieng houw väöl gekréësje, bezonder bei 't graaf. De jonge waore wies en blas. Nao de begreffenis gonge ze bei 't Sjtienebepke zich ee krieje mit de nonke, de sjwäöger en de fettere.

Heem leete ze zich der vlaam goot sjmake. Ezugaar 't Trieng laachet wiej der nonk Sjang zieng wietse vertillet en allenei reepe ze: ‘Dè nonk Sjang, dè is evvel good.’

2) van boven naar beneden.