Verzamelde werken 1944-1945

[p. 459]

101. De meerderheid zegt: komt niet^1.

Zooals uit een publicatie van uit den kring der synodocratische gemeenschap te Utrecht blijkt, voelt tot nu toe de meerderheid der te dezer zake zich uitsprekende kerken er voor, dat de professoren maar wegblijven van hun volgende ‘synode’.^2. Enkele verontwaardigde uitlatingen van typisch synodale figuren (b.v. ds. W.W. Meynen) veranderen aan dit feit niets.

Het is zeer opmerkelijk; het is ook voor een deel een gericht.

Maar het is voor een ander deel allesbehalve een gericht. Integendeel: de motiveering is bij meer dan één erop gericht, de professoren ‘te dekken’. D.w.z. de hoofd-aanstichters, de schrijvers van slechte rapporten, de suggestiewekkers, blijven gedekt. Hetgeen beteekent: hun slachtoffers blijven ongedekt.

Laat u niet verblinden. Er zijn gevallen, waarin de afwezige professoren meer winst boeken dan de aanwezige. Hun vrienden wisten toch wel wat ze doen moesten.

We hebben nu ook in de kerk een wenkend ‘klapdeurtje’ als van de Tweede Kamer: wie niet voor den dag wil komen met een resolute stem, kan dáárdoor uit de vergadering wegglippen. Het volk maakt zich vaak vroolijk (met een plus-minus-teeken) over dat klapdeurtje. Ik kan de Gereformeerde Kerken (de synodocratische) met de aanwinst niet gelukwenschen.

1. Uit: De Reformatie, 15 december 1945.

2. De publicatie is niet getraceerd.