Verzamelde werken 1940-1941

[p. 402]

72. ‘Land en volk’^1.

Het drupt al. Via allerlei plaatselijke bladen wordt de huistafel volgepropt met geschriften over rassentheorie, etc. ‘De Eerste Heemsteedsche Ct.’, 18-7-'40, schrijft over ‘Land en Volk’ o.m.:

Een groot deel van onze Nederlandse Volkseigenschappen kunnen wij natuurlijk afleiden uit onze Germaanse oorsprong. Nederland behoort tot die landen, waarin de Germaanse zuiverheid van ras vrijwel ongeschonden bewaard is gebleven. Het deelt dit gelukkig lot met landen als Duitsland, Denemarken, Noorwegen en Zweden.

Een paar alinea's verder:

Eerste bijbel van Germaanse oorsprong.
Door hun bekering tot het Christendom verscheen onder hen een vertaling van de Bijbel. Ofschoon dit geschrift natuurlijk ten opzichte van hun eigen beschaving een tweede-hands document was, kunnen wij uit die vertaling zeer veel omtrent hun eigen aard afleiden.

‘Veel interessanter literatuur’ heet in de Eerste Heemsteedsche ‘de Edda’ (liederen, legenden, mythen van germaanschen oorsprong). Veel interessanter dan - de ‘Gouden Bijbel’ van Ulfilas.^2. Wat die Edda betreft:

De gehele oorspronkelijke geestes- en godenwereld van onze voorvaderen duikt daarin omhoog.

En nu de klap op de vuurpijl:

Wij weten allen uit onze geschiedenisboekjes, dat Karel de Groote,^3. de grote Germanenkeizer, de verzameling bevolen heeft van al deze geschriften, maar wij weten ook, dat zijn zoon en opvolger, onder de invloed van een Latijnse clerus, de volledige vernietiging van al deze geschriften bevolen heeft. Het Romeinse Christendom kon deze voortbrengselen van Oud-Germaanse inspiratie en fantasie niet dulden.

O neen, dat is geen hartstochtelijke aanval; het klinkt allemaal zuiver referee-

1. Uit: De Reformatie (‘Persschouw’), 2 augustus 1940.

2. Ulfilas (ca. 311-383) was de apostel der Gothen. Hij vertaalde de bijbel voor zijn volk. Van deze ‘gouden bijbel’ zijn enkele fragmenten bewaard gebleven.

3. Karel de Grote (742-814), stichter van een groot Europees rijk, dat hij regeerde op basis van het christendom, waaraan hijzelf leiding gaf.

[p. 403]

rend, en hoofdzakelijk vooral rassentheoretisch geïnteresseerd. Maar het dringt den geest der jonge menschen in: het ras voorop, rassenadel nummer één, en wat straks daartegen inging, al was het christelijk, heeft maar bederf gebracht. Zoolang het ras heidensch is, heeft het zijn adeldom; het christendom bracht de ontaarding.

Een gevechtje met de Eerste Heemsteedsche? Och neen: een klein bewijs maar, dat ons volk stelselmatig wordt geïnfecteerd met ideeën, die heel zeker kerk en bijbel uit de volksaandacht bannen.

Als we nog lang zóó moeten, dan kan de heer Keuning^4. zijn klacht over eigenwijze J.V.'s wel staken.^5. Zùlke rassentheoretische eigenwijsheid, waaraan wetenschappelijke critici geen waarde toekennen, zal dan het veld voor zich alleen behouden hebben.

4. P. Keuning (1882-1962), onderwijzer en uitgever.

5. Zie: P. Keuning, ‘Onze beginselen’, Christelijk Schoolblad Onze Vacatures, 4 juli 1940. Zie pag. 421.