Verzamelde werken 1917-1919

[p. 275]

57. Ineensmelting^1.

Onder de officieele mededeelingen van kerk A vinden onze lezers een bericht, dat den eersten stap wil zetten op den weg ter ineensmelting.^2.

De lezers kennen zoo ongeveer de voorgeschiedenis. De zaak der plaatstelijke ineensmelting is al vaak besproken; de vredesbeker is al meer dan eens in Vlaardingen aan de lippen gezet, en de vredespijp is al vaak gestopt, doch van den dronk des vredes en een lustig halen aan de vredespijp is tot nu toe niet veel gekomen. We tobben al enkele tientallen jaren.

Daarna is, niet door het drijven van wie dan ook, maar naar aanleiding van de bemoeiïngen der classis Schiedam,^3. de zaak in beide kerkeraden weer ter tafel gebracht. Beide kerkeraden hebben zich uitgesproken vóór ineensmelting; zelfs heeft de kerkeraad van A in een bezwaarschrift, ter classicale vergadering ingediend, de verdenking van onwilligheid verre van zich geworpen^4. en heeft de classis, onder goedvinden van de afgevaardigden van kerk A en volgens den wensch van haar kerkeraad, met blijdschap geconstateerd, dat kerk A te Vlaardingen wel degelijk tot ineensmelting bereid wàs en is. Het bericht hiervan, nog aangevuld door de classicale opwekking, om nu ook de door ons zelf met nadruk geostenteerde bereidwilligheid door daden te toonen, is vervolgens in de bladen opgenomen; wie de Bazuin,^5. de Heraut,^6. de Standaard,^7. de Rotterdammer, de Nieuwe Vlaardingsche Courant leest, weet er van.

1. Uit: Gereformeerde Kerkbode van Vlaardingen, nummer 124 (12 april 1919).

2. De mededeling luidde als volgt:
‘De Kerkeraad maakt bij dezen aan de gemeente bekend:
dat hij besloten heeft, stappen te doen, die tot ineensmelting der Gereformeerde kerken A en B alhier kunnen leiden;
dat hij bij dezen alle leden der gemeente, mannelijke en vrouwelijke, die hiertegen bezwaren hebben mochten of iets te vragen hebben, verzoekt hunne namen op te geven bij een van de leden van den kerkeraad;
dat hij terwille van den ernst en het groote belang dezer zaak, de gemeente opwekt, deze aangelegenheid in het gebed den Heere op te dragen.
De kerkeraad neemt aan, dat wie geen bezwaren inbrengt, zal willen geacht worden, het standpunt van den kerkeraad te deelen.’
Voor de voorbereiding van de mededeling, zie de Notulen van de kerkenraadsvergadering van maandag 7 april 1919 (Stadsarchief Vlaardingen).

3. De classis benoemde een commissie tot bevordering der ineensmelting. Zie ook: 51. Volstrekt niet waar.

4. Voor dit bezwaarschrift, zie de Notulen van de kerkenraadsvergaderingen van 27 januari en 10 februari 1919 (Stadsarchief Vlaardingen).

5. Zie: De Bazuin 67 (1919) 13 (28 maart 1919), onder Officiëele Kerkelijke Berichten, het Kort verslag van de vergadering der Classis Schiedam van 25 februari 1919, met daarin de passage:
‘Voorgelezen wordt een bezwaarschrift der kerk van Vlaardingen A tegen het rapport en de conclusie der comm. tot bevordering der ineensmelting op de vorige vergadering uitgebracht en vastgesteld. De classe, gehoord dit bezwaarschrift, constateert met blijdschap, dat de kerk van Vlaardingen A wel degelijk tot meensmelting bereid was en is. De praeses dringt de kerken van Vlaardingen A en B aan, nu voort te varen om tot ineensmelting te komen. De comm. voor deze zaak wordt gecontinueerd.’

6. Het is onduidelijk waarop Schilder met de verwijzing naar De Heraut doelt.

7. Zie: De Standaard 48 (1919) No. 14.403 (28 maart 1919), onder Kerknieuws, ‘Ineensmelting’.

[p. 276]

De kerkeraad voelde, dat aan de logica van die classicale vermaning niet viel te ontsnappen. Vandaar het besluit, dat in dit blad vermeld staat onder de officieele mededeelingen.

Natuurlijk hebben wij er niet veel aan toe te voegen. Alleen wilde ik nog even aandikken wat in het laatste zinnetje staat. Wie nu wezenlijk iets heeft in te brengen, laat die het dan ook doen en wel nu. Dan zal er eerlijk en zoo volledig mogelijk gesproken worden. Broederliefde en besef van saamhoorigheid legt den plicht op, om niet zijn bezwaren te verzwijgen of alleen maar in kleinen kring te opperen en dan straks, als 't besluit uitgevoerd is, zich te kijk te stellen als de vermoorde onschuld of over miskenning zijner conscientiebezwaren zich te beklagen. Wie wat heeft, zegge het nu. Dat is beter, dan niets te zeggen en later ontevreden te zijn. Zoo is de gang in alle vereenigingen; des te meer dan in de kerk van Christus. Van overrompeling kan niemand spreken; want dat de gemeentevergadering, die eenige maanden geleden ieder vrije gelegenheid bood, zijn bedenkingen tegen ineensmelting in 't midden te brengen, niet drukker bezocht was, dat kan, de kerkeraad ook niet helpen.

Als ieder ook deze zaak voor zijn God in 't gebed brengt, en dan ook de gedragslijn, die hij zelf te volgen heeft, dan zal geen onaangenaam geluid den naklank der lijdenspsalmen van deze weken komen verstoren en verbreken. Me dunkt, dat de overdenking van den lijdensgang van Christus, die de poort zijner smarten is doorgegaan met het gebed om zichtbare eenheid van zijn volk, en dat de indruk van dezen geweldigen tijd, waarin de Standaard niet voor niets een verbanning en verstrooiing der gereformeerden in Hongarije mogelijk acht,^8. ieder die de toekomst naderen ziet, zal doen bidden om samenbinding van wat bijeen hoort.

En in passiviteit, in lijdelijk afwachten, kan dan ons heil niet liggen. Wie niet met Christus vergadert, die - verstrooit.

8. Zie: De Standaard 48 (1919) No 14.411 (7 april 1919), de driestar ‘Gevlucht’.