De gestalte der stem

[p. 52]

[Ik zie haar]

ik zie haar zij plukt een bloem langs de weg
zij zegt wat is het zelf dat ik ben
zij vliegt heen in verschrikking
omdat het woord gekruisigd wordt
in de kerker der eeuwigheid
in een letter vol licht
waarin staat de mens is warme beweging
in de schoot van koele goden
in de stijgbeugel der stem gevat
staan zij
staan wij mijn geliefde
die de opstand zijn
die de huizen hebben gebouwd waarin de wreedheid
van één tegen één ligt besloten
omdat de vingers de naald kennen maar de hand niet

en wij bouwen skeletvaten en drinken de wijn
en verlenen de inschriften
en gaan heen in de stola der stem en zijn een man vol dromen
soms leggen wij de nacht vol zwarte doeken
en zetten de danshoed op
en nemen de hand en maken het lichaam van de geliefde
zodat zij welriekend is en gezalfd
en een bloem van bloedsomloop
dan fluistert zij soms zie hij gaat heen en neemt mij mee
naar het dodenrijk
om te bewonen het karkas van een verdorst kameel
en mijn huid wordt papier van oudheid
zijn handen zijn de ontvlieding
ik sta opgebaard in de lichtkokers der ogen

ik sta model voor mij zelf

[p. 53]

[p. 54]