Speksnoetje's avonturen

Een goed einde

WAT een boel had Speksnoetje te vertellen en wat een medelijden had iedereen met Tippelteen! Maar het leed was nu gauw geleden. Tippelteen, die er door de vele ontberingen erg verwaarloosd uitzag, werd eerst netjes in de kleren gestoken. De beide muisjes kregen ook wat fijns te eten, namelijk spek en leverworst.

Na een paar dagen was Tippelteen weer helemaal op haar verhaal gekomen en ze ging toen bij moeder Piepjanus in de leer. Ja, want ze moest leren koken. Tippelteen wilde haar verdere leven voor Speksnoetje koken. De volgende week zou er bruiloft zijn. De lappenmand, die Speksnoetje destijds ontdekt had, kwam nu goed van pas. Hij bracht de uitgeholde meloen in orde en Tippelteen maakte de gordijntjes, de vloerkleedjes en het verdere meubilair, dat Speksnoetje overal opscharrelde.

Moeder Piepjanus wilde ook weer verhuizen, ze wilde dicht bij

[p. 31]

haar kinderen wonen. Daarom betrok ze een aardige woning in een oude hoedendoos.

Speksnoetje, die nooit stil zat, had weer nieuwe plaatsen gevonden, waar van alles te knabbelen viel. Maar hij was nu wijzer geworden en verklapte de plek niet aan de andere muizen. Wel zorgde hij, dat er een grote voorraad eten was en toen de bruiloft gevierd werd, was er geen liever bruidje te vinden in heel Muizenland dan Tippelteen. Het werd een geweldig feest, er was volop te knagen en er werd menig dansje door de gasten gemaakt.

Ik wil wel verraden, dat er gedanst werd tot 's morgens vroeg en het was er soms zo'n gedrang, dat men op elkaars staart trapte.

Te midden van de feest vreugde zaten Speksnoetje en Tippelteen en gaven elkaar een muizenzoen. Tippelteen had een japon aan van wit satijn en een sluier van een mooi stukje vitrage. Haar haarbandje was een gebakken spekzwoerdje, waardoor de bruid meteen heerlijk rook.

En nu is m'n verhaal uit. Speksnoetje en Tippelteen leefden heel gelukkig en knus in hun leuke huisje. Speksnoetje maakte natuurlijk nog heel wat mee, maar dat is tenslotte



niet erg voor een flinke muis. Hij bracht het er bij al z'n avonturen goed af. Misschien komen jullie hem ook nog wel eens tegen, als hij in de keukenkast zit te snuffelen. Je herkent hem trouwens dadelijk aan z'n kraaloogjes en z'n brutale snuitje.