't Volmaeckte en toe-geruste schip

[p. 70]

Reyse nae Madera. Stemme: Edel artiste koen.

1. LUystert toe al te saem,
Hoe dat wy zijn gevaren,
Al in des Heeren Naem,
Ick sal het u verklaren,
Van Amsterdam de Steede,
Nae 't Texel seer saljant:
Van daer oock in goe Vreede,
Nae Madera bekant.

2. In 't Jaer sestien hondert ree,
En vijf en vijftigh meede,
Doe liepen wy in Zee;
Al van Koopvaerders Reede,
Uyt Texel sonder schroomen,
Den drie en twintighste Mey,
Met St. Louwies seer vroome,
Die Godt den Heer geley.

3. Wy quamen niet so ras
Al op de Kust Brittanjen,
Of kregen op dat pas,
Een schoot al na Oranjen;
Dat wy voort moesten strijcke
Voor Pleymuyens Kasteel,
En voor de Republijcke
Van Engelant seer veel.

4. Sy riepen over luyt,
En kreeten altesamen,
Van wen jour Schip? spreeckt uyt;
Ons Schipper riep bequame,

[p. 71]

 

Van Amsterdam seer rustigh;

 

De Steert die riep weerom,

 

Wil maeck jou Pey seer lustigh,

 

Voor Cromwel een goe som.

 

 

 

5. Wy quamen voort aen lant;

 

Sy wouden ons op knoopen,

 

Om dat wy so saljant,

 

Daer quamen in geloopen;

 

Al met de Vlagh van boven,

 

Van Sijde fijn gebreyt;

 

't Welck Cromwel gingh verdoven,

 

Dat dee den Steert seer leyt.

 

 

 

6. Doen wy weer Zeylden hoort,

 

Van Pleymuyen met lusten,

 

Met noch ses Scheepen voort,

 

Al langhs d'Engelse kusten;

 

Wy waren niet gekomen

 

Dichte by Leesaerts hoeck,

 

Of liepen sonder schroomen

 

In Vaelmuyen weer kloeck.

 

 

 

7. Den derden dagh hier aen,

 

Het Wintje liep na 't Noorden;

 

Zijn wy weer t'Zeyl gegaen,

 

Al langhs de Engelse Boorden:

 

Ons Zeyltjes sagh men vallen,

 

Men riep, hael Schoot en Bras,

 

Ons Mars-Zeyls onder allen,

 

Nae boven reesen ras.

 

 

 

8. Wy Zeylden seer valjant,

 

Tot dat wy zijn gekomen,

 

Al op ons hooghte kant:

 

Hebben doe waer genomen.

[p. 72]

 

De Sarters die wy sagen,

 

Den achtsten July klaer,

 

Maderas soet gewagen,

 

Is lieffelijck, en raer.

 

 

 

9. Het is een treffelijck Landt,

 

Bewoont van Portegeesen,

 

Ghy vint daer abondant,

 

Veel Vruchten hoogh gepreesen,

 

Als Appelen van Oranje,

 

Lamoen, Sitroene schoon,

 

Druyve, Nooten, Karstanje,

 

Spaens Speck seer fraey ten toon.

 

 

 

10. Het Wijntje edel raer,

 

Voorwaer ick kan niet rusten,

 

Wort u geschoncken klaer,

 

Ja glaesjes vol met lusten,

 

Een schuttel Moerebeyen,

 

Appelen en Peere soet,

 

Gaen sy u daer bereyen,

 

Tot een Bancketje goet.

 

 

 

11. Noch vint gy daer seer schoon,

 

Vygen en Apperekoosen,

 

Comcommers fraey ten toon,

 

De Krop-sla siet men bloosen,

 

De Pruymen staen mee lustigh,

 

Van tweederhande kleur,

 

De Karsen staen mee rustigh,

 

Treffelijck in haer fleur.

 

 

 

12. Oorlof tot een besluyt,

 

Ons Schip dat is geladen,

 

Met K'naris Wijn en Fruyt,

 

En Kisjes met Suckaden.

[p. 73]

 

Godt hoedt ons sonder schroomen,

 

Voor klippe, zandt en strant,

 

Op dat wy mogen komen

 

Weer in ons Vaderlant.

 

 

 

Ghy die Madera wilt bevaren,

 

Weet dat het is een schoon Landsdou,

 

Maer Touwen moet gy daer niet sparen,

 

Of haest so raeckt gy in de rou.