't Volmaeckte en toe-geruste schip

[p. 3]

Voor-reeden Des autheurs, Aen alle liefhebbers, mijn Meede-Compagnions Van de groote zeevaert.

BEminde Vrienden, alsoo wy tegenwoordigh leeven in alsulcken afgunstigen eeuwe, dat niemandt by nae yet aengenaems voor den dagh ofte in 't licht durft brengen, door dien de nijdigheyt de herten van veele soo heeft beseten, dat, al brocht yemant een werck voort dat onverbeeterlijck was, noch soude men eenige vinden, die het souden laecken, ende met laster het selve teegen-spreeken. Ick hebbe dan niet te min my selven verstout omme U Edele hier op te offeren mijn Toegeruste Schip, bestaende in eenige van mijn dagelijckse tijdtkortingen in Zee; als beginnende met het eerste Schip,

[p. 4]

en voort uytrustingh, toetaeckelingh, bouwen en maecken van een nieuwt hol in dese onse tijdt van Navigatie, met alles wat aen het selve in sijne reyse dependeert. Doch soo yemant van u soo naukeurigh mochte zijn, ende in 't examineren 't selve niet en bevindt soo 't behoort, ende datter nae u meeninge of oordeel noch yetwes aen soude ontbreecken, de selve gelieve my de foute daer van aen te wijsen, ick sal die gaeren verbeteren, soo ick kan, ende hem voor sijn moeyte bedancken. Soo dan hier meede af-breeckende beveele U Edele al te samen dit mijn toegeruste Schip in danck te aenvaerden, alsoo ick het U Edele uyt een goede geneegentheyt op offere, om met u te varen; vermaeckt u in het selve, en met lust in mijn Gezangen, en siet de fouten door de vingeren, als denkende dat het van een Zeeman gedaen is, die beter verstant heeft, om sulcken houte paert in Zee te regeeren, als de Poëzy of Rijm-maeten op sijn nette voeten te stellen: ick hebbe mijn best gedaen, en slacht het kint in de wiegh; zijt dehalven gegroet en singht met lust.

U Lieder Dienaer,

WILLEM SCHELLINGER.