Geuzenliedboek 1940-1945

Nieuw welkomstlied.

Dat zijn ze die Wilhelmus blazen,
en Stars and Stripes, God save the King:
zij komen door het luchtruim razen
in hun geduchte werveling,
en overzee - toch door de mazen
van 't mijnennet: een huivering
van hoop gaat over in extasen:

Ze zijn er, die Wilhelmus blazen,
en Stars and Stripes, God save the King:
Wij zingen mee, het zijn geen phrasen,
maar woorden vol herinnering
sinds wij ze in verdrukking lazen -
wij zingen uit een schemering
van tranen die onszelf verbazen.

En ginds, de Internationale
waait uit het Oosten naderbij
van stad naar stad, en telkenmale
zingt zij weer nieuwe krachten vrij
in aller volken eigen tale
op één dezelfde melodij,
die steeds meer heeft van een finale:

Ginds, hoor, de Internationale:
bevrijding uit uw slavernij
moet gij bevechten op 't brutale
geweld van vreemde dwinglandij,
uw kracht zoo machtig in getale
als van nature frank en vrij -
op, makkers. op, ten laatsten male!

[p. 254]

 

Niet langer wordt de strijd gemeden:

 

door onze landen klinkt een trom

 

bevrijdend; boven onze steden

 

en dorpen dreunt het dof gebrom

 

der Liberators, en beneden

 

staan wij te juichen: vrijheid, kom!

 

O, keer, gerechtigheid en vrede!

 

 

 

De strijd wordt eindelijk volstreden,

 

de vrijheid keert in 't land weerom,

 

het worgend leed is haast geleden,

 

maar hoeveel monden blijven stom?

 

Daar staan onzichtbaar aangetreden

 

de dooden, en hun heldendom

 

maant onze vreugde tot gebeden:

 

 

 

O, volk, mijn volk, een wolk van tranen

 

hangt als een mist op ons gebied,

 

wij zien alleen de roode banen

 

van bloed, maar wij beseffen niet

 

hoe zóó ter kim de zegevanen

 

van een zonsopgang in 't verschiet

 

het morgenrood zijn doortocht banen.

 

 

 

O, volk, mijn volk, die wolk van tranen

 

verduister' ons het uitzicht niet,

 

juist nu de duistre doem gaat tanen

 

en zon haar eerste stralen schiet:

 

de dooden mogen ons vermanen

 

tot moed veeleer dan tot verdriet,

 

begroet uw dag als jonge hanen!

 

 

 

O, volk, mijn volk, het is uw ure

 

van opstand en zelfstandigheid,

 

de dooden mogen ons aanvuren

 

in de beslissing van den strijd

 

voor vrijheid die zal moeten duren,

 

voor vrede en gerechtigheid,

 

waarnaar wij vastbesloten turen.

 

 

 

Toekomst, wil onze hand besturen,

 

die het patroon van uw tapijt

 

uit al de barre avonturen

 

van ras en nationaliteit

 

moet samenvlechten tot figuren

 

die zullen groeien in den tijd,

 

o, volk, mijn volk, uit deze ure!