Geuzenliedboek 1940-1945

[p. 217]

Anton van Werkendamme.

Anton van Werkendamme
Ben 'ck van Germaanschen bloet
Een broer van eigen stamme,
Heb ick in Dordrecht doet.
'k Ben ingenieur geworden,
Heb Waterstaat ghedient,
Toen 'ck wegginck, niemant morde
Geen heeft om mij ghegrient.

Mijn schilt ende betrouwen
Sijt Adolf, ghij, mijn Heer,
Die mij niet wilt vertrouwen
't Is trouwens over en weer.
Baes hadt ick sullen wesen,
Van 't Nederduitsche volck,
Men hadt mij sullen vreesen,
Als, Führer, Uwe tolck.

U hadt ick willen eeren
En uw Germaansche ziel,
Het Neêrlantsch Volck regheeren
En likken Uwen hiel.
Maer 't en is mij niet ghegeven
Waer 't overgroote deel,
Nu wil voor mij niet beven
't En geeft geen striem of streel.

Seer nazilick ghedreven
Mijn N.S.B. gemoet,
Maar ghij laet mij maar kreunen
En laat mij staan voor schut.
Ick, Leider, lees de wetten
Het eerst pas in de krant;
Waer ick mijn poot moest setten,
Staet Seyss' of Rauter's hant.

So ghij mij wildet steunen
Waar 'ck sit so in de put
Standvastig is ghebleven
Mijn hart in tegenspoed.
Maer thans moet ick belijden:
Ghij stelt mij in mijn hemt,
'k En ben niet te benijden
Nu 'n iegelijk is ontstemd.

[p. 218]

 

Edel noch Hooghgeboren

 

Maakte geen mensen stampij

 

Toen 'k in dien hooiberg lag.

 

Te slapen aan mijn zij.

 

Sij is mij trouw ghebleven

 

Toen 'ck in dien hooiberg lag,

 

Waer ick in was ghedreven

 

Wijl niemand mij daar zag.

 

 

 

Rot stracks mijn onderdanen

 

Ghij volgt ze allen na

 

Verlaet dit dal van tranen

 

Als Koot tot Posthuma.

 

Vaerwel mijn ondersaeten,

 

Die komt in grooten noot;

 

Stracks bengelt langs de straeten

 

G' als een pier so doot.

 

 

 

Tot slot wil ick noch biechten

 

Iets over d' N.S.B.:

 

Het is een groot stel smiechten;

 

Hoe kwam ik aan dat vee?

 

Dat steets gheboeit wou hooren

 

Naar 't Varken Max Blokzijl.

 

Mijn dageraet sal niet gloren,

 

'k sterf sonder Sieg of Heil.