Geuzenliedboek 1940-1945

[p. 215]

O, wat een schrik voor den Duce.aant.

Italië's dictator was pal op het water,
Dat stroomt in de Midd'landsch zee,
‘Die is van ons’ vindt Benito dan
‘En daarom vecht ik desnoods mee.’

‘Het is Mare nostrum,’ zegt hij, doch dat kost hem
Misschien op het end nog zijn baan:
Want met dien oorlog in Griekenland,
Schijnt het zoo mooi niet te gaan.

Oo! Dat was een schrik voor dien Duce, dien Duce
Nou heeft hij ontzettend het land,
Oo! Dat was een schrik voor dien Duce, dien Duce,
In Griekenland is hij gestrand.

Hij dacht: ‘Ik hoef geen oorlog ooit te vechten, geen echten,’
Zijn hemd was zwart, doch zwarter zijn hart,
Nu ziet elk fascist, dat zijn baas zich vergist.

Oo! Dat was een schrik voor den Duce, den Duce,
Nou heeft ie geen zee, maar het land.

Zijn schoonzoon Ciano zingt bij de piano
Van ‘Houd er den moed nog maar in’
Doch de dictator van Afrika
Bromt maar wat mee in zijn kin.

In de woestijnen, daar hollen de zijnen
En eten spaghetti met zand.
Komt er een Engelschman achterna,
Dan wuiven ze blij met hun hand.

Oo! Dat was een schrik voor den Duce, den Duce,
Zijn zwarthemden houden geen stand.
Oo! Dat was een schrik voor den Duce, den Duce, hij doet ze
Aan Churchill en gros van de hand.

Er is met hen geen land meer te bezeilen, ze ijlen.
Dan schreeuwt de luit: ‘Marsch, achteruit!’
Ze doen net als de vloot, liever laf zijn dan dood.

Oo! Dat was een schrik voor den Duce, den Duce,
Nou heeft ie geen zee maar het land.

[p. 216]

 

Dikke dictator van zand en van water,

 

Je slaat ook een modderfiguur.

 

Nu is 't gedaan met 't imperium,

 

Al vraag je ook hulp aan je buur.

 

 

 

Zijn generalen verzinnen verhalen

 

En komen daarna in den steun.

 

Als je het zelf moest doen, dan smeerde j' em

 

Maar jij kent slechts deze deun:

 

 

 

Oo! Dat was een schrik voor den Duce, den Duce,

 

Zijn schepen zijn ov'ral gestrand.

 

Oo! Dat was een schrik voor den Duce, hij doet ze

 

Aan Adolf goedkoop van de hand.

 

 

 

Hij heeft de zee, de zee, de zenuwen, de zenuwen,

 

Per microfoon wascht hij zich schoon;

 

‘Als ik dit had verwacht, had 'k me toch nog bedacht.’

 

 

 

Oo! Dat was een schrik voor den Duce, den Duce.

 

Nou heeft ie geen zee en geen land!