Geuzenliedboek 1940-1945

Het onmisbare.

De koe moet kunnen loeien,
De bij ter bloem ingaan,
De gems verlangt zijn rotsgrond,
De visch zijn waterbaan.
De krekels willen sjirpen
Onzichtbaar diep in 't gras,
Rendier verlangt zijn steppe,
Kikvorsch zijn poel en plas.
De leeuw'rik stijgt ten hemel
daar vindt hij zingens feest.

En de mensch, om te leven,
Behoeft vrijheid het meest.

Wij mogen niet meer fluisteren
Wij mogen niet meer luisteren
Wij mogen slechts verduisteren!

Wij mogen niet veel eten
Wij mogen niet veel weten
Wij moeten heel veel meten!

Wij mogen niet meer haten
En liefst maar niet meer praten
In tuinen en op straten!

[p. 144]

 

Wij mogen niet meer vechten

 

Wij hebben geene rechten

 

En mogen niet beslechten!

 

 

 

Wij mogen niet meer klagen

 

En nergens meer naar vragen

 

Het leed in stilte dragen!

 

 

 

Wij mogen niet meer vlaggen

 

Wij kunnen niet meer lachen

 

Wij krijgen haast geen vetten

 

Je moet op alles letten,

 

Dat noemt men nu ‘bezetten’.

 

Dat noemt men nu ‘BEZETTEN’.