Verzameld werk. Deel 8

[p. 502]

[De nacht is lauw van moeienis]

De nacht is lauw van moeienis...

De bladren murm'len zachtjens

Van zuchten en van droefenis

En langgeleden lachjens...

Eens zong ik een lied van zegening

Voor een kindje moe van 't spelen...

O is de slaap een leniging

Wen teedre hoofdjens wieglen,

Dan wil al zacht in schemering

Een kleine vogel kweelen,

En spreien windjes vrediging

Die langs de bloemen sieflen.

O mocht nu wel dit moeie kind

Een sluimering aanzweven,

Van geuren licht een zoele wind

Mij liever droomen weven...

[1894 - 1895]