Verzameld werk. Deel 8

[p. 497]

[De nacht is lauw van moeienis]

De nacht is lauw van moeienis,
De bladren murm'len zachtjes,
Van zuchten en van droefenis
En lang geleden lachjes...

Eens zong ik een lied van zegening
Voor een kindje moê van 't spelen...
O Is de slaap een leniging
Wen teedre hoofdjens wieg'len,
Dan wil al zacht in schemering
Een kleine vogel kweelen,
En spreien windjes vrediging
Dat rozen mede wieg'len...

O mocht nu wel dit moeie kind
Een sluimering aanzweven
En droomenrein een zoele wind
Ons zoet vergeten geven.

juli 1894