Verzameld werk. Deel 8

[p. 496]

[Nu is weêr de lente verschenen, zoolang verwacht]

Nu is weêr de lente verschenen, zoolang verwacht
met vroom vertrouwen en warm verlangen en
weder is de mensch den dood ontvloden, die
dreigend duistert over de aarde in het getijde
van openbaring. Nu is al in rustigen luister,
de lange lanen en de velden. Zie de weefsels
van gesponnen groen en witte bloesemboomen,
vlinderlichte fonteinen, in een glanzende
vreugde van óntbloeiend licht, als bloesemen
dwarrelend licht langs den hemel. Het licht
is in de lente gezogen en de lentsche bruid
is ten hemel gestegen. O 't is een zegen des
hemels en de aarde zich gevend in vreugde,
de bloeisels en de schijnsels eenigen zich...
O Mensch, die in de lente staat, geef uw
tranen, niets kunt gij geven dan uw reine
tranen, uw eeuwig weenen om wat eeuwig
bezield toch eeuwig vergaat... Geef vreugdelijk
uw tranen der lente die aan den hemel is
verschenen!

Apeldoorn, april 1894