Verzameld werk. Deel 7

Vondel De ouden hond en zijn meester

Een ouden krancken Brack, te traegh om meer te jagen,
Werd daghelyx ghegroet en afghesmeert met slagen,
Om dat hy langer niet zyn Joncker bracht ten hoof
Een afgheronnen Hart, Wild Zwyn oft andren roof:
Ghelyck hy voormaels plagh de tafel zynes heeren
Met lieflyck venezoen op 't ryckste te stofferen:
Maer als hy eyndlyck werd bejeghent lanx hoe straf,
En dat men stocken hem in plaets van eten gaf,
Hy tot zyn heere sprack, Myn diensten zyn vergeten,
Ick heb myns levens tyd ellendelijck versleten:
Men heeft my om de buyt ghetroetelt spade en vroegh,
En niet uyt liefde en gunst die jemand tot my droegh.
Wie zynen tyd verslyt in grooter heeren hoven,
Zich dwazelycken veel belooningh gaet beloven,
Want als hy zynen tyd onnut heeft doorghebracht,
Hy ydel en vergeefs op zyn besoldingh wacht.