Verzameld werk. Deel 7

[p. 634]

Vondel De boer en zijn honden

Een Huys-man hartgedruckt van swinters sture vlagen
Uyt grooten hongers nood zijn huys-vee heeft geslagen:
Maer laes! ten holp al niet, de koude duerde langh,
De winter viel zoo strengh, en maecktent hem zoo bangh,
Dat hy zyn Ossen by haer hoornen heeft ghegrepen,
Die plachten zynen ploegh te trecken en te slepen:
Deze heeft hy ook op 't lest ter slachtbanck voortghebracht,
En met den scherpen byl gezamenlyck geslacht.
Zijn Honden hebben dit droef schouspel waerghenomen
En eyndelyck bestaen uyt anxt voor hem te schroomen:
O laet ons (zeyden zy) ontvluchten metten yl!
Magh zyn juckdraghent vee noch niet ontgaen den byl
Niet beters zal ghewis op 't lest ons wedervaren:
Die zyn lief huys-vee slacht, en zal geen doggen sparen.
‘Wys is hy, die in tyds is voor 't ghevaer beducht.
Die veylighlycken noch d'aenstaende dood ontvlucht:
Die vonnist, dat hy is te vreezen en te myden,
Die zyn zelfs huysghezin bezwaert met kruys en lyden,

*

Hans Sachs maakte over dit onderwerp een dergelijk gedicht, dat echter te boers is om hond of heer te behagen.