De nar uit Maremmen. Deel 2: Florence, de drie blinden

[p. 5]

Voorwoord

‘De Nar uit de Maremmen’ zou aanvankelijk een boek zijn van één deel. Al schrijvende bleek het ons, dat het uit twee deelen moest bestaan, overeenkomstig de grondgedachte van het werk: de hedendaagsche wereld, gezien door een natuurlijken mensch, - zoo dat het eerste deel dien mensch zou geven, levend in een nog natuurlijke landstreek, en het tweede zijn conflict met de ‘moderne beschaving’. Op Massano’ (Het natuurlijke leven) zou moeten volgen ‘Florence’ (De drie blinden).

Dit werk, voor vele jaren reeds (in 1912) ontworpen, werd, toen wij het aanvingen te schrijven, door ons geplaatst in het Italië van dezen tijd, en wel vanaf 1920 tot op onze dagen; en een bestanddeel ervan werd dus noodzakelijkerwijze het fascisme; het fascisme in zijn ontstaan, zijn groei, en zijn bevestiging. Die noodzaak was ons zeker niet ongevallig! De kern-beginselen van het fascisme toch, zij waren de onze, lang voor er van fascisme sprake kwam; zij ‘hingen in de lucht’ van deze kwart-eeuw.

Men houde echter in het oog, dat wij niet de geschiedenis van het fascisme schrijven, maar een geschiedenis, welker personen onder meer het fascisme

[p. 6]

beleven en er elk naar zijn aard op reageeren. Doch evenmin vergete men, hoe de roman zich ondertusschen in een historisch kader beweegt, en men verwijte ons dus niet opnieuw, dat in de jaren 1921 en 1922 de personages van den roman niet verontwaardigder zijn over feiten, die in 1924 en 1925 nog gebeuren moeten...

Men zal ook goed doen, in deze bladzijden niet, onmiddellijk, ons oordeel over den oorlog te willen vinden, maar veeleer de wijze, waarop een aantal Italianen den oorlog ervoeren en begrepen.

Al naarmate inmiddels dit tweede deel vorm begon aan te nemen, vroegen wij ons andermaal af, of het gegeven niet den omvang ook van dit boek te buiten ging. Zou niet een harmonischer geheel ontstaan, als na een tweede deel, dat het negatieve conflict ging brengen, de blinde vraag, - een derde zich bewegen zou in de positieve sfeer van een antwoord?

Zoo moesten wij, halfweg het werk gekomen, onze uitgevers waarschuwen, dat een derde deel onvermijdelijk was. En wij waren erop gesteld, zelve dezen loop van zaken hier uiteen te zetten, in de hoop, dat ook de lezer ons den tegenslag zal willen vergeven, ditmaal nog niet het einde te zien van Renato Focardi's historie.

DE SCHRIJVERS.