De belachchelyke minnaer; of de devote serenade

[p. *3r]

Berecht, aen den lezer.

ZIe hier endelyk het eerste Onzer Tooneelstukken, dat, onder onze Zìnspreuke, te voorschyn koomt.

Het zal veele der Kunstbeminnaers en andere, verwonderen, dat Wy, die reets in den jaere MDCCXXXIII den grontslag tot dit ons Kunstgenootschap gelegt hebben, met zynen opbou niet meer gevordert zyn; terwyl zommige Onzer Benyders geenzints nalaeten al om uitte strooien: als Onze Vergaderinge geheel vernietigt en gescheiden is.

Om Ons by de eerste te verönt schuldigen en de laetste teffens eenigzints den mont te stoppen diend den Liefhebberen bekent te zyn: dat dit Kunstgenootschap op den VIII Augustus van het genoemde jaer, door Zes Leeden opgereght wierd, met dat ooghmerk,

[p. *3v]

om, na het voorbeeld van andere, voor en bÿ Onzen tyd opgereghte Kunstgenootschappen, de, reets van zoo veel brave schryvers en Dichters opgehoude Nederduitsche Tael-en Dichtkunde te beyveren en te onderschragen.

Zoo driftigh als die nutte oeffeningh in haeren aenvang voortgezet en behartight wierd, scheen zy ten eenemael, na verloop eenes jaers, te vervallen: wanneer zommige der gemelde Leeden, na den aert van het wufte jongelinghschap, al immers zoo haest hunnen onbedachten yver staekten, de Dichtoeffeningen verlieten en na andere, voor hun vermakelyker, tydkortingen streefde, als zy die scheenen begonnen te hebben. En gelyk het, na het oud en waerachtigh spreekwoord, met onwillige honden slegt haeze vangen is, zoo moesten Wy (die uit deze Vergadering overbleven) onzes ondanks, stil zyn en weinigh wegh spoeden, ter tydt zigh eene bequaeme gelegenheit opdeed om weder het getal tot eene Vergaderingh te kunnen uitleveren, waer toe zich

[p. *4r]

welverscheide Voorwerpen aenbooden, die Wy, nu eens geleerd zynde, om reden van de handt afweezen.

Thans dunkt het ons niet onöirbaer te zyn om eenige vooröordeelende Menschen, die alles, wat met hunne zinlykheit niet overëenstemt, meer uit onkunde en styfhoofdigheit, als verstand en ervarenheit, met de grootste walgh versmaeden, ja zelf verdoemlyk achten, in 't voorbygaen, als met den vinger aen ie wyzen: dat de Tooneel Poezy, daer zy den neus van opschorten, al veel nuttigheit in zich besluit, by zoo verre die met den Godtstdienst, Zeeden en t' Zamen-leving niet strydig zy. Wie onkent het, by voorbeeld, dat de Rederyk- of Toneel-speelen een groot middel tot het doorbreeken der Hervorminge zyn geweest; dat men, op de onfaelbaere blaederen, veele stukken en zelf geheele boeken, op eene zodanige wyze, geschikt vind? en wat áes meer is; 't geen voorlangh door de Hrn. Johannes Vollenhove, Arnold Moonen, Pieter Burman, Laurens Bake, en andere, wytluftigh betoogtis, na wiers

[p. *4v]

schriften Wy zodaenige wyshoofden en Tooneel-haeters verzenden, om in die nuttige Werken, haere dwaesheit, als in eene spiegel, te beschouwen.

De Liefhebbers der Toneel Poëzy en Dichtkunde hebben Wy, aengaende dit Kluchtspel, te Berechten: dat Ons zeeker geestige schrift van den Heere Scarron, de eerste aenleiding, tot het opstellen dezer Klucht verschaft heeft, en hun alleen te verzoeken, om het, gebrek, in dit Ons werkje voorkoomende, gunstigh over het hoofd te zien: terwyl Wy van hun, die zoo wel met eene opregte toegenegenheit, als ryp oordeel, Ons de feilen en misslagen tegens de Tael-Dicht-en Toneel-wetten begaen, aenwyzen, het altoos in dank zullen afneemen, en zulx Ons ter verdere aenmoediging en leering zal verstrekken.

Doch dit verwagten Wy geenzints van de zulke wier roem en glori daer alken in bestaet, om eens anders werkte berispen; de meeste dier waenwyze Bedillers zullen, in 't gemeen, zich wel waghten om hunne eigene of

[p. *5r]

gekogte en geroofde werken aen den dagh te brengen, op dat zy, die een ander geduurig bespotten, niet opentlyk tot eens yders schimp ten toon mogten gesteld worden; met wat meer veiligheit en minder gevaer kunnen zy, van achter hunne schuilhoeken, jonge Dichters bespieden, die zelden zulke op hen loerende Gieren en Grypvogels onslippen kunnen.

Hierom zullen Wy, alzulke waenwyze vitters, ons geenzints bekreunen; maer met onze Dichtoëffeningen voortvaeren, en eerlang MARGARETA VAN BEIEREN, Gravinne van Hollandt, Treurspel, EDIPUS, Treurspel, DE GEWAENDE STOMMEN, Blyspel HET LEVENDIGH ORGEL, Kluchtspel, HET BELACHCHELYK CONCERT, Kluchtspel, en andere Werkjes aen het licht geven.