De belachchelyke minnaer; of de devote serenade

[p. *2r]

Aen onzen vriendt monsieur Jan van Hoven, Beminnaer en Opbouwer der Tooneelpoëzy.

Kunstminnaer van Parnas, in 't hoflyk 's Gravenhaeg',
Die met uw' wyzen raet, voor jaeren lang' gestaeg
Ons leide, als met uw hant; De dankbreerkentenisslen,
Die geen verbreeking van 't Genootschap uit kon wissen,
Betrachten Wy, daer 't nu het hoofd weêr boven haeld;
Hy heeft zyn plicht voldaan die end'lyk eens betaelt:
Dus gaet het Ons, en 't is ook billyk dat Wy toonen,
Hoe Wy uw' wyten raet met dankbaerheit beloonen.

[p. *2v]

 

Wel aen dan, brave Vriend! ontfangh Onze eerste vrucht,

 

Een vroeg- en teêr gewas, vermaekt u deze klucht,

 

't Aenmoedige Ons, eerlang een Eelder oost te plukken!

 

Bescherm dit met uw gunst,'t zal dan geen' vitter lukken

 

Het fel te, heeklen met een wuft en wilt gegeschreeu;

 

Daer Wy, beveiligt zynde in dees verbasterde eeu,

 

Dees' onzen Minnaer op uw' naem en faem zien streeven,

 

En u nogh Jaeren lang de hand als vrienden geeven.

Die wy zyn,

Onder de zinspreuke,

ARS SUPERAT FORTUNAM.