Gedenkboekje ter gelegenheid van de opening van het Suriname stadion

[p. 45]

De S.V.B. naar Aruba, Februari 1953.

In verband met de opening van het Wilhelminastadion te Oranjestad (Aruba), had de Surinaamse Voetbal Bond van de Aruba Voetbal Bond een uitnodiging ontvangen, aldaar een serie voetbalwedstrijden te spelen.

Het spreekt vanzelf, dat het Bestuur van de S.V.B. niet aarzelde deze uitnodiging te accepteren.

De tijd van voorbereiding was kort; toch slaagden wij er in dank zij een goede organisatie, binnen de kortst mogelijke tijd alle spelers, invallers en officials tijdig klaar te maken voor vertrek.

Op de dag van vertrek bevond zich een enthousiaste menigte voor het gebouw van de K.L.M. aan de Steenbakkerijstraat, teneinde ons allen ‘Succes’ en ‘Goede reis’ toe te wensen.

Hoewel de reis zeer ongemakkelijk was door het vervoer nl. in een D.C. 3 (een zgn. Army Transport Plane), kwamen wij toch in een zeer goede stemming aan te Trinidad, waar wij verden verwelkomd door Commander Hayward, Voorzitter van de T.A.F.A., die ons verkwikte met een heerlijk kop koffie.

Na een kort oponthoud vertrokken wij rechtstreeks naar Aruba waar wij tegen zes uur (Aruba-tijd), behouden aankwamen. De ontvangst van de zijde van onze landgenoten was in één woord overweldigend. Ook de Aruba Voetbal Bond liet zich niet onbetuigd; wij werden ontvangen door het gehele Bestuur,

[p. 46]

een lieftallige Madrina en flink in de bloemetjes gezet. Na de verschillende speeches en begroetingen gingen wij naar het Hotel Holland, waar eigenlijk de officiële ontvangst plaats had.

De oude kennissen waren spoedig ter plaatse voor het nodige contact, terwijl er ook nieuwe vriendschapsbanden werden gelegd.

Aangezien de komende dagen zeer vermoeiend beloofden te worden, maakten wij 't de eerste avond niet al te laat, hoewel er nog die avond vele regelingen moesten worden getroffen. De volgende dagen werd er dag voor dag een program opgesteld, waaraan allen onderworpen waren en welk in de puntjes werd afgewerkt zonder enige wanklank.

De prestaties zowel buiten als op het speelveld waren boven verwachting. De resultaten op het veld waren niet succesvol, wat betreft de uitslagen; dit was echter niet te wijten aan de spelers, maar wel aan omstandigheden buiten ons. De indruk van onze jongens op spelers en publiek, ook op de Venezolanen, was uitstekend.

Onze landgenoten, die met angst in het hart, toch vol verlangen naar onze komst hadden uitgekeken, waren meer dan voldaan over het gepresteerde op en buiten het sportveld. De vele pluimpjes die onze jongens hier en daar kregen, waren dan ook volop verdiend.

Vele uitstapjes werden ons aangeboden, waarvan een zeer dankbaar gebruik werd gemaakt. Toen het uur van scheiden had geslagen, was het afscheid zeer roerend. Vele landgenoten en ook Arubanen, aan wie wij hadden verteld over ons eigen stadion in Suriname namen zich vast voor de opening, welke omstreeks begin September zou plaatsvinden, bij te wonen.

Het verblijf op Aruba was naar onze zin veel te kort; na ongeveer een week was het voetbalfestijn weer achter de rug. Op Donderdag? Februari braken wij op; het werk wachtte weer in Suriname.

Na een voorspoedige reis kwamen wij in de namiddag te omstreeks half zeven te Paramaribo, alwaar ons een koele dronk werd aangeboden in Pension Lashley en wij hartelijk werden toegesproken door onze geachte Voorzitter, de heer Emile de la Fuente.

Nadat de heer Moll namens de spelers een woord van dank had uitgebracht aan het Bestuur voor de gelegenheid hen geboden om de naam van Suriname in het buitenland hoog te houden op voetbalgebied, ging ieder huiswaarts teneinde in huiselijke kring nog eens na te genieten van de heerlijke, echter te korte trip naar Aruba.

M.

[p. 47]

M. Pool en A. Kamperveen, comiteleden voor de uitgifte van dit gedenkboekje.

oud-Voorzitter E. Brunings

oud-Voorzitter Drielsma