|
| |
Geestelycke vryagie van Jesus Christus Onsen Bruydegom.
Op de selve stemme.
Nae mijn cieraet niet siet;
't Is van de Wereldt niet.
Ick draegh voor mijnen hoedt
Een scherpe Doorne-kroon,
Gepurpert met mijn bloedt,
| |
| |
Als ghy die doornen siet,
U mijnen pijl doorschiet,
Die door mijn Moeder vloogh
Aen 't Kruis niet sonder pijn.
Den doorn' is mij nen boogh;
U wacht dan voor den boogh
Eer dat de doodt komt in.
Mijn Liefde voorder gaet;
Haest eenen nagel grijpt,
En door mijn handen slaet,
En met mijn bloedt bestrijpt.
Voor my de liefde ploock.
Waer in ghy waerlijck siet
U handt hecht aen de mijn,
Bereidt den helschen brandt,
Niet naer haer Bloemtjens vraeght;
Mijn handt de schoonste draeght.
Mijn bloet u roosjens baert;
Mijn tranen, die ghy vindt,
En met mijn koorden bindt.
| |
| |
Mijn schoone liefd' u noot
Bekleet met wit, en root;
O hert soo hert als stael,
De werelds eer, en pracht,
Van haren schijn verleyt,
En knaeght in eeuwigheyt.
Veel looft, en geeft niet een.
Haer spel is kinders spel;
Het noyt en eyndight wel.
O mijn seer lieve Bruydt,
Meer naer een doode Luyt;
Maer na mijn leste woort,
Ick aen den Swaen gelijck
In 't eynd' u hooren laet.
Niet soeter oyt ick songh
Aen 't Kruys genagelt hongh.
Mijn Luyt doen was het Kruys,
Hier op gereckt de snaer.
Mijn Liefde was den boogh;
Den toon, die volghde naer,
De werelt opwaerts toogh.
| |
| |
De locht was in den rouw.
Den schoonen dach verdween.
Het licht al opwaerts voer.
Gebroken wierdt den Steen.
Het aertrijck was in roer.
En ghy noch soo versteent
Mijn soete stem u treckt.
Ick naer u komst verlangh.
U geest, en weer berooft.
Haer silver, en haer goudt,
En in het eyndt vermoort.
En schenck u al mijn bloet,
't En quam op geenen soen,
| |
| |
Mijn Liefd' oock brieven schrijft.
Het Nieuw' het selve leert;
Mijn Liefd' in u vermeert.
Dit voor u leven schreef,
Mijn Liefde volght u naer,
Neemt nu in tijts die waer,
Ontfanght dan mijnen rinck,
Den welcken ick u schinck,
Weest my voortaen getrouw
|
|
Auteursrechtvrij